The arctic

Ik dacht dat ik heimwee zou hebben naar bossen. Naar het vertrouwde groen, de schaduw van bladeren. Maar deze plek – dit lege, stille, ruige landschap – het kroop onder mijn huid. We waren in Svalbard, diep in het Arctisch gebied. Het was warm. Te warm. De sneeuw die ik verwachtte, was gesmolten onder de middernachtzon. Een onmiskenbaar signaal van wat verandert in de wereld. En toch... wat was het mooi. Ik stond daar, vlak voor middernacht, toen het licht brak door de wolken. Een vogel gleed voorbij, als een gedachte die zich losmaakt. Het was alsof de tijd even stilstond. Alsof ik zelf even nergens was – behalve hier. Deze plek verraste me. Het licht, de stilte, de openheid. En ik? Ik heb er heimwee naar