Despair...

Zoals ik al eerder vertelde waren we met een nogal grote groep collega’s van mijn man op Lana’i (Hawai’i) waarbij er dagelijks verschillende activiteiten waren waar je uit kon kiezen. Wij kozen ervoor om met z’n tweeen in een Jeepje het eiland rond te crossen. Maar we waren uiteraard niet de enigen... Iedereen die dat wilde had die dag een Jeepje ter beschikking gekregen en 1 stel zag het wel zitten om daarme het strand op te rijden... Jammer, ze hadden niet in de gaten dat ze daarvoor door een stuk zeer drassige (klei)grond moesten overbruggen (het rode gedeelte voor het gele zand). Je raadt het al, de auto zat tot z’n buik in het zand en was met geen mogelijkheid meer van z’n plek te krijgen. De eerste sleepwagen die een poging waagde (een andere iets grotere jeep met meer power ) faalde en het lijntje brak. Er zou een andere sleepwagen komen en omdat je toch verder wilt, we waren al een hele tijd bezig met uitgraven, hebben we hen alleen achtergelaten op het strand (ze hadden telefoon en ook nog bereik hoor). Later hoorde we dat ook de andere sleepwagen, waar ze 2 uur op hebben zitten wachten, ze met geen mogelijkheid hier weg heeft kunnen krijgen en zijn ze met de sleepwagen mee terug gereden. Je moet je voorstellen dat de weg hiernaartoe een heel smal pad is over grote losse stenen en rotsen met vreselijke kuilen en dat over een afstand van 10 mijl.... hobbel, hobbel... Ze zijn wel aan hun rust toegekomen daar op het strand, haha. Iedereen een fijne dag, Groetjes, Nanouk