Vlinderweek nr1.

Bedankt voor de geweldig positieve reacties die ik van jullie heb gekregen bij mijn upload “Kon het niet laten”, ben er blij mee. Om ook weer eens een andere ervaring met fotograferen op te doen zijn we afgelopen zaterdagmiddag naar een vlindertuin gegaan. Wij hadden dit nog nooit eerder gedaan en ………. doen dat ook nooit meer. Althans, niet op zaterdagmiddag! :-) Wat een opgave was dat zeg. Ieder weldenkend mens kan dit natuurlijk van te voren al bedenken, maar wij, in het enthousiasme ons op iets anders te richten, hadden daar niet echt bij stilgestaan. Het begint natuurlijk met het feit dat die vliegbeesten allemaal last hebben van ADHD of zoiets, want ze zitten (bijna) nooit stil. Met name de allermooiste, die je maar wat graag zou willen vastleggen, fladderen wel heel uitdagend en met een volkomen onvoorspelbaar vluchtplan om je gezicht en je camera heen, maar even meewerken en braaf op een mooi blaadje gaan zitten ……. ho maar!!! Daarbij komt dat alles in de kas zo dicht op elkaar staat, dat een mooie rustige achtergrond en een fijne dof nauwelijks of niet te verwezenlijken is. Eindelijk heb je dan een leuk vlindertje ontdekt die ergens op kniehoogte is neergestreken. Dus wat doe je, je knielt nederig en met alle rust voor hem neer en probeert uit de hand (een statief is al helemaal geen optie bij dit soort fotografie en in zo’n kas) dit zeldzame moment vast te leggen. Net op het moment dat je wilt afdrukken, wordt je omver gelopen door een stel kinderen, die op zaterdagmiddag in talrijke mate aanwezig zijn en het natuurlijk allemaal prachtig vinden om achter die fladderende dingen aan te rennen. Resultaat jij uit evenwicht en ………… de vlinder gevlogen! Helaas zijn er ook sommige volwassenen die zich overal tussen dringen waar ze maar heen willen. Sta jij daar toevallig te fotograferen??? Jammer dan, je wordt gewoon opzij geduwd. Naast het feit dat je het al bloedheet hebt door de hoge temperatuur die er binnen in zo’n kas heerst, is dat laatste ook een aardige optie om je hartslag en bloeddruk een paar eenheden op te waarderen. Nee, het leven van een fotograaf gaat bepaald niet over rozen. (lol) Nu lijkt het misschien een heel nare ervaring geweest te zijn, maar dat is echt niet zo hoor. We kunnen er wel om lachen en hebben erg genoten. We gaan ook zeker terug, maar dan wel op een doordeweekse zondag en niet tijdens schoolvakanties. Zo voor een eerste keer, is het toch gelukt om een paar aardige foto’s te maken, die ik de komende dagen zal laten zien. Ik begin vandaag met een min of meer traditionele compositie van een van de kleine vlindertjes. Groetjes Rardo