Herinneringen

Deze gewichtjes waren van mijn opa en oma. Als zelfstandige ondernemers exploiteerden zij een kruidenierswinkel en een (dorps)café. Toen ik geboren werd, was het café gesloten en waren in de winkel deze gewichten niet meer in gebruik. Mijn tantes zetten de winkel nog vele jaren voort na het overlijden van mijn opa en oma. Voor mij zijn deze gewichten een van de laatste tastbare herinneringen aan vervlogen tijden, aan mensen die ik ben kwijtgeraakt. Soms zou ik willen dat deze gewichten konden praten, ik zou graag de verhalen over het dagelijks leven horen. Het leven tijdens de crisisjaren, de tweede wereldoorlog en de jaren daarna. De gewone dingen, die dingen die als vanzelfsprekend worden beschouwd, totdat we op een dag beseffen dat ze weg zijn.