Het spel

Wanneer ik naar het bos ga doe ik dat niet alleen voor de beestjes, de rust en de mooie omgeving. Ik ga ook naar het bos om te kunnen spelen met de beestjes. Ik heb al veel vriendjes gemaakt in het bos. Eén van mijn beste vriendinnen in het bos is Juffie. Ik heb haar al een tijd geleden ontmoet en sindsdien doen we altijd spelletjes. We doen wel eens tikkertje, juffer-erger-je-nietje, spinnenweb springen of een rondje slaklopen. De laatste keer niet, toen deden wij een ander spelletje. Juffie wilde graag een keer verstoppertje spelen. Het kwam voor mij niet als een verrassing. Ze heeft al zo vaak gezegd dat ze verstoppertje wil spelen want ze is er zo goed in. Nou dat wilde ik dan wel eens meemaken. Juffie draaide zich naar het rietstengeltje en deed haar pootjes voor haar ogen. Ze begon het welbekende verstop-tekstje te roepen. Snel rende ik weg op zoek naar een goede verstopplek. Ik zag een dikke eik en ging daar achterstaan. Juffie was klaar met tellen. Nog voor ik het in de gaten had was ik al gevonden. ‘Hoe dan?’ Opnieuw draaide Juffie haar om en begon weer met het opsommen van de tekst. En opnieuw rende ik snel weg om mij te verstoppen. Ik verstopte mij in het riet. Ik ging liggen in de modder. Hier kan ze mij echt niet vinden. ‘…. Wie niet weg is, is gezien. Ik kom.’ Nog geen 3 seconde nadat ze ging zoeken had ze mij alweer gevonden. Mijn verstopplek moest nog beter worden. Keer op keer verstopte ik mij. De verstopplekken werden steeds beter en moeilijker vindbaar en toch lukte het Juffie steeds weer om mij te vinden. Juffie lachte en wilde, nadat ze mij al 20x had gevonden, nog een keer dat ik mij verstopte. Maar wacht eens even. Ik ga mij niet meer verstoppen. Ik snapte ineens waarom ik steeds zo snel gevonden werd. Ik keek Juffie boos aan en zei dat ik haar doorhad. Juffie doet wel iedere keer haar pootjes voor haar ogen, maar de pootjes bedekken maar een heel klein stukje van haar ogen. Ze heeft dus al die tijd gekeken waar ik mij verstopte. De valsspeelster.