409 keer bekeken
0
Ik zit me voor het vensterglas...
Op deze treurige natte zondagmiddag het beeld dat ik door het raam heen zie;
het blauwige links is de vitrage...
Het gedichtje voluit:
Ik zit me voor het vensterglas,
onnoemelijk te vervelen;
Ik wou dat ik twee hondjes was,
dan kon ik samen spelen.
Alle rechten voorbehoudenMeer info tonen
Flash fired, auto mode, return light detected · ontbekende flits waarde
Opmerkingen