I am the King

Naja, de boodschap is duidelijk....ik zocht nog wat op google en zette nog even wat feitjes op een rijtje...indrukwekkend toch wel eigenlijk, voor zo'n miertje :-) Mieren zijn een groep van kolonie-vormende sociale insecten, die behoren tot de orde van vliesvleugeligen (Hymenoptera). Mieren hebben zich kunnen aanpassen aan zeer verschillende leefomgevingen; waar ze voorkomen zijn mieren de dominante levensvorm op de bodem. Geschat wordt dat de totale biomassa van mieren groter is dan die van alle andere dierensoorten op aarde.[1] Omdat mieren overal ter wereld voorkomen (behalve Antarctica), zijn ze één van de succesvolste diergroepen Ecosysteem Het lijkt een beetje op de strijd tussen David en Goliath: natuurbeschermers in Afrika zetten de mier in om olifanten te bestrijden. Er zijn dan ook maar enkele mieren nodig om ervoor te zorgen dat een hele groep olifanten op de loop gaat. De mieren gaan voor de achilleshiel van de olifant en redden zo hun eigen hachjeDeze kleine mieren zijn eigenlijk enorme beheerders van het ecosysteem, ze zijn in staat om het aantal bomen te doen toenemen en de populatie te beschermen tegen schade door olifanten.”Maar waarom? Omdat de olifant met al zijn spieren en grote verschijning geen partij is voor de mier. De olifant mag namelijk onaantastbaar lijken, maar is dat niet. De huid aan de binnenkant van de slurf is zeer gevoelig. Wanneer een olifant een tak met mieren zou grijpen, dan valt de kolonie direct aan. Kleine strijders dringen de slurf binnen en bijten. Een mier kan wel 50 keer zijn eigen gewicht tillen. Op de wereld kom je vrijwel overal mieren tegen. Er zijn meer mieren dan mensen, zoveel meer zelfs dat het totale gewicht aan mieren groter is dan het totale gewicht aan mensen. Om terug te komen op het nest, tellen mieren hun passen. Bij een aantal mieren knipte een onderzoeker de poten half af. De mieren maakten hierdoor kleinere pasjes. De mieren kwamen nooit meer bij het nest aan. Daarna plakte de onderzoeker stelten aan de afgeknipte pootjes van de mieren, en de mieren kwamen weer op het nest terecht. (noot van fotografe Guurtje: ben liever fotograaf dan wetenschapper, in dezen:D) De Sensus-mascotte is de mier, omdat dit insect in de natuur het beste voorbeeld biedt van de kracht van onderlinge communicatie. Feeststemming bij een paar Duitse biologen! Ze hebben namelijk een bijzondere ontdekking gedaan. Ga maar na: een beestje van nog geen drie millimeter vinden in het enorme regenwoud van de Braziliaanse Amazone, dat is al een hele prestatie. Maar daarvoor halen ze de slingers en toeters niet tevoorschijn. Het piepkleine dier - een mier - heeft een voorouder die meer dan 100 miljoen jaar geleden leefde. En dat is spectulair nieuws volgens de biologen. Uit DNA-onderzoeken bleek dat dit insectje al zo'n 50 miljoen jaar op aarde leeft. Desowaartoe deze mier behoort, gaat nog verder terug. Dik 120 miljoen jaar geleden verschenen de eerste voorouders van dit miertje. Voor een gemiddeld nest van de kale bosmier worden circa zes miljoen prooidieren per jaar vergaard. En net als bij mensen onderling, is de mier de mier een wolf. Mieren vechten voortdurend tegen andere mieren, zowel tegen andere soorten als tegen vertegenwoordigers van de eigen soort. Bij deze veldslagen vallen duizenden doden, die weer voedsel worden voor de overwinnaars. Bij het exposé over het instituut slavernij bij mieren, wordt verwezen naar de relevante literatuur op dit gebied. Mier weet dat hij doodgaat. Mieren blijven verbazingwekkende beestjes. Dat deze insecten meer risico's nemen naarmate ze ouder worden, was al langer bekent. Riskante taken, taken ( zoals voedsel ver buiten het nest zoeken) nemen de oudjes van de kolonie altijd op zich. Men vermoedt omdat het overlijden van mieren die toch al op het punt staan om dood te gaan een minder groot verlies betekent voor de kolonie. Maar wat nog niet eerder bekent was: hoe bepalen mieren dit ? Houden ze bij hoe oud ze zijn, of weten ze op één of andere manier hoe veel tijd hen nog rest ? Het laatste ondekten Poolse onderzoekers van de jagiellonian Universiteit. Zij verhoogden de concentratie kooldioxide in een mierennest. Dat verzuurt het bloed van de insecten, en verlaagt hun levensverwachting drastisch. Prompt begonnen de mieren ver buiten het nest naar voedsel te zoeken. Conclusie: een mier weet wanneer zijn einde nadert. Mier kan een blad over een afstand van kilometers vervoeren, alleen maar om het naar de mierenhoop terug te brengen. Mieren in Afrika zullen een bos kaal vreten wanneer voedsel schaars is, al hebben ze er een jaar voor nodig. De kracht van Mier is de strategie van het geduld. Elke Mier in de mierenhoop maakt deel uit van het ‘groepsbewustzijn’ van Mier, aangezien alle Mieren voor de Mierenkoningin en de gemeenschap werken. Zelfopoffering is een onderdeel van de kracht van Mier. Rond het midden-Krijt (ca. 100 miljoen jaar geleden) vond er een sterke uitbreiding plaats in bos-achtige omgevingen, samenvallend met de opkomst van bloeiende planten (angiospermen). In het Paleoceen (65 tot 23 miljoen jaar geleden) bereikte de diergroep mieren dominantie in deze ecologische niche in samenhang met de bloeiende planten. Hierna vonden afsplitsingen plaats naar andere gebieden door veranderingen in leefgewoonten. Er zijn ongeveer 12.000 soorten mieren beschreven.