Kippenvel moment met de "assepoesterwolf"

Deze omega wolf stond vroeg in de morgen te huilen toen ik samen met nog een duitse collega stond te wachten in het bayerische wald op de mooie momenten, het was op dat moment still en rustig en in de verste verte was er niemand te bekennen. De Omegawolf word vaak bestempeld als de ‘assepoesterwolf’, omdat word verondersteld dat hij een lage status heeft en slecht word behandeld. Zo word de omega bij het eten van een karkas herhaaldelijk weggejaagd. Een mogelijke verklaring voor dat gedrag is dat het hogergeplaatste dieren in staat stelt van positie te verwisselen. Dat verzekert ze van de voor rang voorgeschreven prooidelen en van de juiste hoeveelheid voedsel. Hongerige wolven zouden elkaar ernstig kunnen verwonden zonder de afleiding die de omega geeft. Als de andere wolven hebben gegeten, wordt de omega beloond met wat voedsel van hoge kwaliteit dat speciaal voor hem is bewaard door de beta wolf. Het is dus waarschijnlijk dat, ondanks de schijn, de omega een specialist van hoge rang is, die binnen de roedel wordt gewaardeerd. Het gehuil van de omega is het meest klankrijke in de roedel en omvat zowel hoge als lage tonen. Door harmonie toe te voegen aan het gezamenlijke huilen helpt hij de roedel te kalmeren als die zich moet verdedigen. Voor mij was het een prachtig moment en het gezang van deze wolf gaat echt door merg en been ... waanzinnig !