adembenemende Iris...

midden in de woestenij waar niemand iets met een ander had, stak ze haar armen in de lucht gaapte, kuste de zon een goeiemorgen en rolde haar tere bloemblaadjes uit. de vogels stopten met fluiten en kwamen stilletjes om haar heen zitten egel en muisje staken hun neusjes voorzichtig in de lucht en snoven haar zoete parfum voorzichtig op. klein lieveheersbeestje kroop voorzichtig tegen de stengel op naar boven en begroete haar verlegen... terwijl alle dieren ademloos naar haar schitterende kleding keken, zoiets moois hadden ze nog nooit gezien. Iris keek verwonderd in het rond en zag dat iedereen naar haar keek. hallo allemaal ik ben Iris, waar kijken jullie zo naar? vlinder lande op haar hand en zei "in dit groene woeste land is niets mooi en we nog nooit zo iets moois als jou gezien.... verbaast keek Iris nog eens om zich heen en sprak, overal waar ik kijk zie ik iets moois, jullie zijn allemaal zo mooi, zo uniek. vlinder je vleugels zijn als van de fijnste zijde, lieveheersbeestje je kunstig gekleurde schiltjes hebben het mooist rood en jij egeltje wat kun jij je knap oprollen tot een mooi balletje en jij muisje jij hebt het zachtste vachtje wat ik ooit gezien heb, en jullie vogeltjes stop alsjeblieft niet met zingen het klonk zo mooi.... de dieren keken elkaar aan zo hadden ze nog nooit naar elkaar gekeken....... en hoe kijken wij naar onszelf, en elkaar? allemaal een heel fijn weekend gewenst. groetjes Pippah