Autisme 1....

Deze prachtige klaproos staat eenzaam te schitteren in een hoekje van de tuin op z'n dunne stengel en wuift met z'n tere blaadjes naar de zon, maar één zuchtje wind, en de tere bloemblaadjes vallen af zo kwetsbaar en de stengel... zo geknakt. Net zoals jij … een schitterende bloem maar je dreigt al te verwelken in de knop nog voordat je tot bloei kunt komen. Het is donker om je heen de wind waait van alle kanten, je kijkt in het rond… hier en daar zie je flarden door de mist heen. Maar het zijn niet meer dan schimmen, vele puzzelstukjes waarvan er maar enkelen passen, codes in eindeloze reeksen… Mijn stem je hoort hem soms niet, ook al spreek ik lieve woorden en zeg ik je naam. Waar is jouw hand ik kan hem niet pakken, ook al heb ik hem vast. Waar mijn armen om je heen zijn voel je het soms niet, ook al sta ik zo dicht om heen. Je ogen schreeuwen het uit “wees bij mij in deze vijandige wereld het is hier zo donker en is een plek die ik niet begrijp,en zelfs jou begrijp ik niet…..” Maar ik begrijp je wel, al kom ik er niet veel verder mee…. ik was daar in alles wat je wist vanaf het moment dat je begon. Altijd ben ik bij je geweest waarheen je ook ging, en probeerde je te beschermen voor het vallen en moedigde je weer aan om op te staan. Om weer verder te gaan, de wereld te ontrafelen en de puzzelstukjes op hun plek met je te leggen. Eindeloos geduld heb ik met je…. Je mag jezelf zijn bij mij, m'n schitterende bloem in de prachtigste kleuren. En waar jij jezelf niet begrijpt…. Doe ik dat wel. Omdat ik eindeloos veel van je houd. en hoop dat je mag gaan groeien,je stengel mee deint op de vaak harde wind van het leven, maar niet zal knakken. en je mag gaan bloeien je bloemblaadjes uit mag strekken naar de warmte van de zon, en je gelukkig zult zijn... een liefhebbende moeder.