Waternimf (Nyssa Sylvatica)

Tupeloboom  Wetenschappelijke benaming: Nyssa sylvatica  De tupeloboom is door zijn schitterende herfstkleuren één van de mooiste bladverliezende parkbomen om. De rest van het jaar valt hij niet erg op; maar dan, na de eerste nachtvorst, lijkt hij te ontvlammen. Uit de verte denk je dat het om een esdoorn, een eik of een bitternoot gaat. Maar dan ontdekt je dat je hier een heel andere boom voor je hebt, die je misschien helemaal niet kent. Het is de zwarte tupelo die je bewondering gewekt heeft. Herkomst Tupelo is inheems in waterrijke streken van Noord-Amerika, vooral in het oostelijk gedeelte. Hij komt ook voor in China en op het Indonesische Archipel. Hij ook bekend als watertupelo of moerastupelo. Plantkenmerken Tupelo heeft een brede, piramidale tot eironde kroon. De takken zijn vaak overhangend. Hij heeft eironde, leerachtige bladeren die in de lente en zomer diep groen en aan de onderkant blauwgroen zijn. Zij kleuren in het najaar helder rood, oranje en geel. Hij bloeit in mei met langgesteelde schermen vol onopvallende groenwitte bloempjes die zich in het najaar tot blauwe, ovale bessen ontwikkelen. Deze zijn eetbaar, maar niet echt lekker. Deze boom die we vooral in arboreta aantreffen, wordt vooral om zijn prachtige herfstkleur aangeplant. De schors is donkerbruin of donkergrijs en bladdert bij oudere bomen af. In zijn thuisland Noord-Amerika kan hij een hoogte van 20 m bereiken. Bij ons wordt hij niet hoger dan 10 m. Hij kan onder gunstige omstandigheden 1000 jaar oud worden.