Fox at night

Vossen "schieten" vanuit mijn bed. HET IS GELUKT! :) Afgelopen december kwam ik met het idee om een vos met een groothoek lens vast te leggen. Dit doe je natuurlijk niet zomaar, dit vergt veel onderzoek vooraf. Het bos afspeuren naar krabsporen, wissels en ontlasting. In de buurt van verschillende burchten ben ik gaan observeren met wildcamera's. Die resultaten waren goed, meerde malen had ik een vos, ree of een das vastgelegd met de wildcamera. Ik ging er dan dus ook met volle moed tegenaan om de vos met mijn groothoek lens vast te leggen. Door middel van bepaalde fotografie apparatuur op verschillende wissels te plaatsen heb ik geprobeerd de foto te maken. Dit heb ik vijf maanden lang bijna dagelijks geprobeerd. Uiteraard heb ik ook testfoto's gemaakt, dus ik wist hoe mooi de foto zou worden wanneer de vos erop kwam te staan. Dit zou een uniek plaatje worden, mocht het lukken. Dit gaf mij dan ook de moed om niet op te geven. Tevergeefs bleef het iedere ochtend wanneer ik mijn camera weer ophaalde bij de testfoto die ik de avond ervoor gemaakt had. Er was dus geen enkele foto gemaakt. Vervolgens hing ik mijn wildcamera neer en daar was de vos weer! Op de één of andere manier, hoe goed ik mijn best ook deed, had hij mij tóch in de gaten. Dit terwijl ik iedere keer weer een flinke afstand van de burcht uit de buurt bleef. Tot op zekere avond, ik ging posten bij voor mij een nieuwe burcht. Tot een uur of tien 's avonds heb ik daar genoten van de stilte van de natuur. Ik zag die avond twee jonge vossen, die bij de burcht aan het spelen waren! De volgende ochtend was ik er weer vroeg bij, ook toen zag ik één vos, zelfs moedervos zag ik onderweg naar de burcht toe nog even nieuwsgierig uit de bosjes kijken. Die avond ging ik er dan ook vastberaden naartoe, om vervolgens mijn apparatuur op te zetten en weer te wachten tot de vossen zich zouden laten zien in de schemering. Ik zou dan ook direct kunnen zien of er een foto werd gemaakt van de vos, om vervolgens even later mijn apparatuur weer op te halen, aangezien je alles vanaf het fietspad kon zien liggen, dit kon ik dus eigenlijk niet onbeheerd achterlaten. Helaas liet de vos zich niet zien en werd het te donker, toch heb ik die avond besloten om mijn cameraspullen te laten staan. Ten eerste omdat ik eigenlijk de vossen zo min mogelijk wilde storen, ze zijn dan actief en op dat moment wilde ik niet in de buurt komen. Ten tweede omdat ik vastberaden was en ik zeker wist dat ze die nacht, of ochtend wel tevoorschijn zouden komen. Vol spanning ben ik naar huis gegaan, om vervolgens vroeg weer uit de veren te gaan. Ik moest in de schemering weer bij mijn camera zijn, aangezien mijn apparatuur niet ver van het fietspad aflag. Het moment was daar, ik bekeek ter plekke mijn foto's terug, en ja hoor, daar was die! Eindelijk al die maanden inspanning beloond met een paar prachtige foto's van de vos. Uiteraard zitten aan deze afgelopen vijf maanden ontzettend veel spannende verhalen en heel veel werk, maar het was absoluut de moeite waard! Op naar het volgende project.