"Labreeuw"

"Labreeuw..." Gespot! Een bjjzonder wezentje met de naam Labreeuw. Nadat ik zondagochtend om 6 uur naast mijn bed stond om vervolgens richting de veerpont naar Texel te rijden, genoot ik van het prachtige schouwspel dat zonsopgang heet. Donkerrode tinten kleurden de lucht. Ik had mooi het gas erop in mijn blauwe bolide en reed lekker door. De weg was opvallend rustig. Maar tja hoe kan het ook anders op de zondagochtend. Ik volgde de zonsopgang en omdat ik toch vroeg was, kon ik me permitteren om een aantal keren te stoppen om het verloop vast te leggen. Langzaam werd het licht. Mijn achterbank was gevuld met fototassen, schoenen, jassen en andere benodigdheden. Ik had er zin in. Heerlijk twee daagjes Texel. Nadat vorige keer onze plannen anders verliepen omdat Esther zichzelf om had gekeerd in haar eigen auto, en ze vervolgens niet blij werd van wat haar lijf allemaal verder ondernam, nu dus de herkansing. Iets voor tienen was ik ter plekke en pikte ik Esther en haar "subtiele" hoeveelheid bagage 😂 op. Samen reden we de banen richting veerpont op. We stonden nog niet stil, of er kwamen een aantal vreemde tweevoeters aan dribbelen. Misschien kwam het dat ze zich vergisten omdat mijn auto iets weg had van de zee (Blauw) Er stonden immers veel meer auto's? Pal naast mijn auto keken een aantal koppies ons bedelend aan. Ahhhhhh kijk nou. Ik had helaas geen broodjes of iets van die strekking mee. Maar Esther plukte een verpakking met rijstwafels uit haar tas. "Kijk hier die kunnen wel" Zo gauw ik mijn raam naar beneden liet gaan, draaiden de koppies in een nog zieliger, vragende houding... Wij zijn uitgehongerd zie je dat niet? Koppies gingen scheef en even leek het of onze bruine labrador Beau naast de auto zat. Bedelend om meer. Elk kruimeltje van de rijstwafel werd verorberd. Tot we de boot op reden. Dag Labreeuw! Gek hoe een vogel mij mijn hond kan laten missen. Texel here we come.