Heropleving van de natuur

Ik denk niet dat ik merkte hoeveel invloed de duisternis en de eentonige landschappen op mij hadden, totdat ik begon te ontdekken dat er hier en daar kleine stukjes kleur opduiken. Ik ben nog nooit in mijn leven zo opgewonden geweest om weer een lente met al zijn wonderen te ervaren. Op veel manieren heeft de natuur (wandelen en fotograferen) een groot deel van mij gered en genezen toen ik vorig jaar therapie volgde. Ik denk echt niet dat ik de kracht of de moed zou hebben gehad om onder ogen te zien wat ik heb gedaan, zonder moeder natuur aan mijn zijde. Vorig jaar ben ik me echt gaan verdiepen in macro- en natuurfotografie en werd ik helemaal verliefd. Ik dwaalde uren per dag rond, en dagelijks fotograferen werd mijn coping-mechanisme voor... nou ja, het leven. De afgelopen wintermaanden was het erg moeilijk om welk onderwerp dan ook te vinden om te fotograferen en ik heb het enorm gemist. Ik kan niet uitdrukken hoeveel het voor mij betekent om mij te kunnen herenigen met de natuur en alle prachtige dingen te ervaren die dit seizoen te bieden heeft. Te beginnen met deze prachtige krokussen. Op deze specifieke ochtend lag er een dun laagje vorst over het gebied. Toen ik deze eenmaal had gevonden, was het opgelost in de mooiste dauw die ik ooit heb gezien. Ik ben gefascineerd door de hoeveelheid dauwdruppels, en hoe dicht zoveel dauwdruppels er liggen. Ik wens jullie allemaal een geweldig weekend, met veel plezier.