Uitdaging.

Net voordat we aan de koffie en de vlaai gingen, liepen we een rondje langs de vijver. In eerste instantie om wat juffers en libellen te zoeken. Daar vielen me insecten op die in groepjes langs de vijverrand vlogen. Ik dacht eerst aan kleine eendagsvliegen, maar al snel bleek dit niet zo te zijn. Dit waren andere beestjes, hun sprieten waren namelijk bijna twee keer zo lang als hen zelf. Eendagsvliegen hebben niet zulke lange sprieten. Na wat online onderzoek naar de determinatie kwam ik uit op Drieband-zwartpalp, behorend tot de familie van de Leptoceridae. Dat zijn schietmotten met zeer lange antennes. Als larven zijn het kokerjuffers en als volwassen dieren dus schietmotten, zoals deze. Toen ik deze langs de vijver zag vliegen, was de eerste gedachte meteen een zeer uitdagende. Ze proberen in vlucht te pakken. Hoge moeilijkheidsgraad, maar daar hou ik wel van. Fanatiek als ik ben ... 🙂 Dat was uitermate lastig, maar ik bleef het proberen. Na honderden foto's bleek thuis dat het dan toch gelukt was. Bij deze dus een foto van de Mystacides longicornis, de Drieband-zwartpalp.