Waar de herfst begint

Als ik wandel door Landgoed Clingendael bij een beginnende herfst, voelt het alsof het bos me zachtjes toefluistert dat alles weer opnieuw mag beginnen. De zon prikt door het bladerdek, lichte stralen die de nevel openvouwen en elk detail even laten oplichten. Ik blijf soms gewoon staan, omdat het licht op zulke momenten niet alleen het bos raakt, maar ook iets in mij. Dit is het soort stilte waar ik steeds naar terugkeer, de plek waar de herfst niet begint met vallen, maar met ademen.