Parelstuifzwam

Deze Parelstuifzwam kwam ik tegen in het mooie Texelse bos. Ik had deze nog nooit in het echt gezien. Info: De korte, kegelvormige stekels, die het bovengedeelte van het vruchtlichaam bedekken, breken gemakkelijk af. Ze laten dan veelhoekige littekens achter, die begrensd worden door kleine, stevig vastzittende wratten. De sneeuwwitte massa binnenin de bol bestaat uit een dicht vlechtwerk van draden, waarop de geelbruine sporen ontstaan. Ten slotte wordt de buitenste wand lichtbruin en papierdun. Bovenaan opent zich een porie, waardoor de sporen samen een het tot stof vervallen vlechtwerk van draden kunnen ontsnappen. Dit lukt echter alleen wanneer een vallende regendruppel of een takje op het vruchtlichaam terechtkomt of wanneer, bijvoorbeeld, een dier (of mens) er op trapt. Zolang de Parelstuifzwam nog zuiver wit is, kan men hem eten. Bovisten (o.a Bovista en Scleroderma) lijken veel op stuifzwammen, maar hebben geen steel.