Last Soft Embrace 1

In Juli kwam ik op het idee om een aantal foto's te maken waarbij natuur en de dood centraal staan, na het op straat vinden van een bloem en een overleden zoemertje. Ik ben al een hele tijd aan het nadenken over invalshoeken qua fotografie die bij mij passen en waar ik verder mee aan de slag wil (en misschien ooit nog iets voor mezelf zou kunnen beginnen). Ik draag deze foto (en nog een andere waarvan ik nog niet zeker weet of ik hem wel of niet zal plaatsen) op aan mijn moeder die 4 jaar geleden op deze datum is overleden aan darmkanker (niet aan de ziekte zelf, maar aan de foutieve behandeling na een geslaagde operatie). Het heeft me 3 jaar gekost om het een plekje te geven, maar ik weet dat ik haar en zij mij nooit zal vergeten, want ze is er eigenlijk nog steeds...dat voel ik... Deze foto drukt voor mij het volgende uit: De kwaadheid die langzaamaan minder wordt, de warme herinneringen die ik koester, het heldere heden en de nog onzekere toekomst. P.S. De eerste keer dat ik Photoshop heb gebruikt en dan nog alleen voor een kader en het verwijderen van twee streepjes op de originele foto (foto gemaakt op de balkonrand waarop wat krassen zaten). Bewust niet lichter gemaakt of iets verscherpt.