Leven na de lente

De lente is gekomen en weer gegaan, maar hoe zal het ons als mens vergaan De bloemenpracht in't gras uitgestrekt, is het die de lentekriebels wekt. We verdrinken in de schoonheid van de jonge kelken, welke net als onze prille liefde snel verwelken. Uiteindelijk verrot,verdwijnt het onder de zoden, sluimerend in het verscholen rijk der doden. Toch is hier het leven, en echte liefde te vinden, de kern ,de bol... van levenskracht, karakter, van echtheid vol. Een lang leven is het oppervlakkige niet beschoren, Bemin de bol, de kern, en ware schoonheid wordt weer herboren. Dirk Anholts