momenten

We dansen met Marcus Mumford. Hij legt z’n hoofdje in m’n hals en wiegt met me mee op warme tonen. De cello tokkelt ons doorheen de woonkamer. Mijn stem bromt tegen z’n wangetjes. Hij geniet met me mee. We dansen on fire tussen sofa en Tivoli. Ik kan me niet herinneren dat ik eerder zo intens met je walste kleine man. Jouw rust sust alle onrust in mijn hart. Je klapt zoals jij alleen dat kan. Jouw lieve glimlach doe mijn vragen zwijgen. Hier dansen we dan, 2 jaar verder. Kleine momenten vangen en verstoppen in de kast van Nonkel Roger. Ik vereeuwig ze nog altijd in mijn hart en bewaar ze …. voor als ik ze even niet meer terugvind in deze ingewikkelde wereld. Straks komen Lore en Leon terug uit China. Met een zak nieuwe communiekleren.. en een buik vol chop choy.