hetzelfde doel

Ze was verbijsterd en verschrikt en ik wist zeker dat dit de moeder was van het kalf dat verderop in het weiland lag. De spanning is op haar hele lijf te zien. Beiden waren we op weg. Zij om nog steeds haar jong te voeden en ik om te controleren of het nog leefde. Zo flitsend snel als ze in beeld kwam was ze ook weer weg. (Het is een toevalstreffer dat ik haar überhaupt nog zo in beeld had.) Haar jong lag er nog. Veel te groot al, maar verlamd met het achterlijf. Ik had haar op grotere afstand ontdekt terwijl het lag te steigeren. Geen schijn van kans... Dit is geen foto die technisch gezien geen schoonheidsprijs verdiend. De instellingen had ik i.v.m. het late tijdstip al gedaan maar hij ontroerd me nog steeds. Ik heb wel vaker reeën voor de lens gehad maar dit blijft voor mij de mooiste.