In de strijd van dageraad tot schemer

In de strijd van dageraad tot schemer, Verliest de geest haar helderheid. Herinneringen vervagen, vaardigheden verdwijnen, Een wereld vervaagt in een stille leegte. Tijd wordt een puzzel, herinneringen een reis, Naar een verleden van jeugd en dromen. Maar te midden van dit duister, een zachte gloed, Van liefde en begrip, als sterren in de nacht. Omdat dementie een ziekte is die zoveel omvat, zal ik er altijd aandacht aan besteden en voor vragen. Nu ik als dochter en mantelzorger de strijd bij mijn vader zie. Er moet aandacht blijven voor deze ziekte. En hopelijk vinden ze ooit een medicijn tegen de machteloze strijd die er wordt geleden.