Innerlijk kind

Dit portret verbeeldt mijn innerlijk kind — niet als symbool van onschuld, maar als drager van een oud weten. Al op jonge leeftijd voelde ik dingen die ik niet kon verklaren. Ik was stil, oplettend, en voortdurend op zoek naar betekenis. De appel in haar hand staat niet voor verleiding, maar voor inzicht. Voor de honger naar kennis, naar woorden voor wat ik intuïtief al wist, maar nog niet kon duiden. De blik is kalm, maar indringend. Ze kijkt niet naar buiten, maar naar binnen. De gouden stof draagt de warmte van zachtheid, maar ook de ernst van iemand die vroeg moest voelen wat er onder de oppervlakte leeft. Met dit werk wil ik laten zien dat het innerlijk kind niet verdwenen is. Ze leeft nog steeds in mij — als herinnering, als kompas, als bron van kracht.