Everyone smiles in the same language

Twee jaar terug mocht ik een reis maken naar Kenia en Tanzania. Een reis waarbij we op een dag 'pech' met onze truck hadden, en pech onderweg betekend in Afrika dat je heel, heel veel geduld moet hebben en dat het nog wel eens heel, heel erg lang kan duren. Dus wandelend op naar het dichtsbijzijnde dorp, we werden aangestaard door alles en iedereen die langs liep. 'Wij' waren de vreemden, normaliter scheurden bussen en trucks dwars door dit dorpje. Menigeen had nog nooit een blanke gezien. En zo kwamen er bij een hek meer en meer vrolijke, nieuwsgierige en verbaasde gezichtjes staan. De een stuiterend van vrolijkheid, de andere heel erg voorzichtig.. We stonden voor de ingang van een basisschool en ook juf had ons inmiddels gespot. Niets geen drukte, niets geen argwaan.. nog nooit ben ik ergens met zoveel liefde ontvangen. We waren vreemden, kwamen onaangekondigd hun schooltje voorbij lopen en werden binnen een mum van tijd verwelkomd alsof we de Koning en Koningin waren. Er werd voor ons gezongen en gedanst, geknuffeld en tig keer gehighfived met aan iedere vinger minimaal één kind. Het werd tijd om het krappe klaslokaal uit te gaan, tijd om de voetbal (die we op onze wandeltocht maar mee hadden genomen) tevoorschijn te halen. Nog nooit heb ik zoveel enthousiasme gezien, nog maar eens weer werd duidelijk een 'glimlach' alle talen spreekt. Dolenthousiast, fanatiek, vrolijk en genietend hebben we gevoetbald, ineens waren we niet meer vreemd, niet meer anders, maar waren we allemaal 'gelijk'.