Fossárrétt en de Lupine (Lupinus nootkatensis)

Normaal gsproken bloeit de lupine in juni en juli in Ijsland. Dit voorjaar was het zo extreem warm dat de lupines half mei al volop in bloei stonden, een prachtig gezicht. Maar......... Hoe komt de lupine in IJsland? De eerste kolonisten hebben zóveel inheemse berkenbomen en struiken omgekapt, dat er halverwege de 20e eeuw nog maar 25% van de oorspronkelijke bebossing over was. Men realiseerde zich dat het anders moest nu de bodem niet meer beschermd werd door begroeiing en de kans op erosie groter werd. Een vertegenwoordiger van de IJslandse bosdienst vertrok naar Alaska om op zoek te gaan naar bomen en planten om te herplanten in IJsland. Zo kwam in 1945 kwam de Lupine vanuit Alaska in een koffer mee naar IJsland. Úlfabaunir noemen de IJslanders de paarse plant. De lupine behoort tot de vlinderbloemenfamilie en gedijt erg goed in het IJslandse klimaat. En dat is niet verwonderlijk, aangezien het klimaat in Alaska vergelijkbaar is. Misschien voelt de lupine zich wel een beetje té goed in IJsland. De plant werd bewust op bepaalde plekken geplant maar heeft zich inmiddels wijdverspreid in het wild. De lupine kan stikstof uit de lucht halen, omzetten in organisch materiaal en vervolgens de bodem voorzien van natuurlijke mest. Een bodemverbeteraar dus, enerzijds, waardoor veel lokale flora kan blijven bestaan. Anderzijds is de lupine een bedreiging voor inheemse flora, bijvoorbeeld voor het eeuwenoude IJslandse mos. Plaatselijke natuur beschermingsactivisten werken hard aan de vernietiging van de woekerende plant op verkeerde plekken, zoals bijvoorbeeld in het beroemde lavaveld Eldhraun. Gevreesd wordt dat de lupine in de loop van de jaren richting de hooglanden zal trekken. Dit zal zorgen voor een drastische en waarschijnlijk permanente verandering van de lokale flora.