ik wil gewoon vrij zijn...

Ze waren net als altijd met z’n tweeën op het water te vinden, waar ze normaal altijd de tijd van hun leven hadden. samen scheerden ze over het water de wind onder het opbollende doek van Kite, die juichend haar de meeuwen wuifde en trots Vriend op z’n board achter zich aan trok waarbij deze hoog op kwam uit het water en de prachtigste golven maakte… Maar vandaag niet… “je drijft maar een beetje op het water en wilt de lucht niet in.”…. “wat is er toch met je aan de hand kite…”? vroeg Vriend bezorgt aan z’n enorme vlieger Kite. Kite dreef wat meer in de richting van Vriend, en zuchtte “ik wil zo graag vrij zijn, ik ben het beu om altijd maar aan dat touw vast te zitten wil m’n eigen gang gaan vliegen naar waar ik wil en zo hoog ik wil zonder dat ik door je gestuurd wordt” En met mismoedig draaide Kite een rondje om z’n touw. Vriend sprak rustig, “maar weet je dan niet dat we mekaar nodig zijn we kunnen niet zonder elkaar… “ “nee,” sprak Kite, ” ik wil niet meer… maak me los….. ik wil vrij zijn…. en heb jou daarbij niet nodig” Vriend hield zo veel van Kite maar liep door het lage water naar hem toe en maakte voorzichtig de koorden die hem met Kite verbonden los… streek Kite voorzichtig nog over z’n vleugel en sprak ”je bent vrij” Op dat moment stak de wind op en deed het doek van Kite opbollen, en daar vloog hij met hoge snelheid hoog in de lucht. Daar werd heen en weer geslingerd de wind trok aan hem, duwde hem en hij was als een speelbal. hoger en hoger ging hij, Kite was doodsbang dit was niet wat hij ervan verwacht had om vrij te zijn. Vriend stond daar beneden in het water als een klein stipje niet meer dan een spelde prik. En net toen hij dacht de wolken te raken maakte hij een duizelingwekkende vrije val waarbij hij met een harde klap het water raakte. Alles werd zwart….. Hoelang hij daar gelegen had weet Kite niet meer maar toen hij z’n ogen los deed was het eerste wat hij zag Vriend… het was inmiddels al schemerig geworden. “het spijt me Vriend” snikte hij “ik weet niet wat er gebeurde maar dit was niet wat ik had verwacht” “Lieve Kite, sprak Vriend “je moest het zelf ontdekken daarom heb ik je wel los gelaten, maar heb op je gewacht” “ je krijgt van mij zoveel ruimte als je nodig bent, mag je mee laten voeren op de zuchten van de wind maar ik ben daar om je te sturen je houvast je leidraad ik ben je Vriend”. En je bent niet geschapen om eenzaam te gaan ongecontroleerd meegevoerd te worden als speelbal voor de wereld…. Voorzichtig probeerde Kite zich een stukje op te richten maar had overal pijn een paar van z’n baleinen waren gebroken en er zat een scheur in het doek. Kite boog langzaam z’n armen naar Vriend “wil je me weer aan je touw vastmaken en me leiden”… “ja dat wil ik lieve Kite” en voorzichtig maakte hij de koorden vast die Hem aan Kite verbonden….. hartelijke groet, Pippah