als de tijd voorbij gaat...

Van het weekend, het zonnetje scheen al was het wel een beetje frisjes, hebben we onze heerlijke heide en bos voor een paar uurtjes verruild voor natuurpark Flevoland. Voor een oriëntatie bezoek, over een paar maanden heb ik hier een foto opdracht te vervullen, en ben al even naar de mogelijkheden van dit park gaan kijken. Zo struinen over de paden waren we wat aan het mijmeren over van alles en nog wat. Zag ik deze twee stelletjes, ik noem ze maar even zo. Ze gingen beiden hun eigen weg, genietend in het zonnetje over de paden. Ze boeide me… Deze zin echode in m’n hoofd… Als de tijd voorbij gaat….. …. voor het te laat is Het kan best zijn dat ik even gestaard heb, zo ja het was niet expres of vervelend bedoeld maar zo ik keek vloog ik weg op de vleugels van mijn gedachte. Deze foto… beweging… En de beweging heb ik enkel versterkt door focuszoom toe te passen aan de randen Geen plekje op de foto wat echt stil staat, of haarscherp is. de foto is gefotografeerd in zwart wit… het jonge stel... nog scherp... het oude paar wordt langzaam uit gewist... de beweging van de mensen heeft deze afdruk zo achter gelaten op m'n plaat. het heeft allen een bedoeling om weer te geven wat ik op m’n hart had. Ik kan het aan jullie vertellen. Allemaal, Maar jullie kunnen ook je eigen verhaal aan deze plaat geven. Toch krijgen jullie een stukje van me mee… Jong zo jong nog, hoe oud zijn ze ergens midden 20… zij draagt zijn nieuw leven bij zich in de schoot. fier draagt zij haar buik vooruit vingers verweven met die van haar partner…. onderweg nog aan het begin wat zal hun weg hen brengen ik zag uit mijn ooghoeken dat liefdevol de buik gestreeld werd en hun blikken elkaar liefdevol vulden. Een heel leven voor hen. hoe zou die gaan, we kunnen het nog niet zeggen dat boek is nog niet geschreven de weg nog niet bewandeld … Zouden ze recht lang zijn? of krom. heuvelachtig of rotsige paden of onbegaanbare vlaktes of een heerlijke bloemenweide met een heldere beek… Het andere koppel… Al zo’n lang leven achter de rug nog steeds heerlijk ingehaakt beschermend in de holte van zijn arm. Wat hebben ze allemaal mee gemaakt, lief leed vreugde moeiten zorgen, maar ze hebben elkaar vast gehouden verwarmen en steunen elkaar en ook zij keken elkaar aan met een blik… zo één! Gezichten gerimpeld, handen vervormd steunend op de stok ruggen gekromd…. stapje voor stapje… Daar gaan ze verder…… samen op weg tot het punt dat één van hen de ander als eerste los zal moeten laten. de ander alleen verder moet… langzaam... wordt het leven uit gewist... tot zij d'r niet meer zijn... en de herinnering blijft. Lieve mensen, Deze aanblik van de twee stellen ontroerde mij bracht mij ook voor de zoveelste keer tot besef, hoe kostbaar het leven is. gezonde relaties koester ze, maar het is ook hard werken op z’n tijd schuw dit niet! Maar boven al.. Vergeet niet om te leven wacht niet tot je je gelukkig voelt, je niet meer ziek bent, je die nieuwe baan hebt het je financieel voor de wind gaat of tot je een relatie hebt of wat dan ook. laat je geluk niet van een ander af hangen, maar blijf trouw aan jezelf eerlijk en oprecht Ook als je diep verdriet door maakt of andere moeiten of zorgen hebt. Leef het leven leef jouw leven intens zoek je gouden randjes en probeer te genieten... want… Je bent zo… maar… oud. . . . Pip....