beautifull child ...

Dank je wel, Peter. Weet je dat ik vroeger die oude straatfotografie zo bewonderde, maar dacht, dat durf ik nooit ... En het is zo simpel, leuk, stressloos om te doen. Wanneer ik een weekendje Parijs doe, gewoon om te fotograferen kom ik erna met zo'n hoop contacten terug naar huis. Het is nl. zo dat wanneer ik een foto maak waarvan ik denk, die wil ik publiceren, dat ik de mensen aanspreek en het ook vraag. Dit is ook zo bij deze familie gebeurd. Héél erg vriendelijk waren ze, de vader deed ook een creatieve job, cameraman ... Je ziet, zo leer je nog veel mensen kennen ... Groetjes! Monique

Dapper van je, mensen aanspreken. Ik vraag mezelf ook regelmatig of ik niet te stiekem bezig ben. Ik fotografeer in alle openheid maar ik probeer ook niet op te vallen. Als ik opval verstoor ik het moment, denk ik. Na het maken van een foto, vermijd ik alle contact en loop gewoon verder. Geen zin in gedoe, denk ik. Misschien is dat wel 1 van de verschillen tussen een amateur, zoals ik, en een prof, zoals jij. Ik bewonder je professionele en betrokken instelling! Groet Peter

Het lukt ook niet altijd, soms gaat het zo snel dat de bewuste persoon al weg is of ergens instapt zodat ik er niet meer achter kan. Meestal is het ook wel zo dat ik duidelijk laat merken dat ik ze ga fotograferen. Een vragende blik met een knikje doet dan verder de rest... Maar het gebeurd ook dat mensen dan neen schudden en dat moet gewoon gerespecteerd worden. Je weet nooit waarom iemand niet gefotografeerd wilt worden, vandaar ... Zo heb ik ooit eens een prachtmoment moeten laten voorbij gaan (in mijn geheugen bestaat hij wel nog) omdat de man in kwestie neen knikte ... Ach ja, ik denk altijd wat voor u bestemd is komt wel op uw bord terecht ... Maar ik begrijp ook wat je bedoeld, het is soms moeilijk om op de mensen af te stappen. Je heb misschien een prachtfoto en stel dat ze dit niet appreciëren ... Dan moet je hem wissen, niet leuk ... Nu, er zijn en waren fotografen genoeg die het zo doen en deden zoals jij het doet, ieder zijn ding .... :-) Groetjes!

Bedankt, Karin! Fijne dag nog!!!

Dank je wel, Lynda ... Groetjes! Monique

Hallo Henk, ik hield geen lollie in de lucht ... :-), in eerste instantie zelfs geen camera, die hing aan mijn schouder. Ze zocht gewoon oogcontact die kleine meid en ze had mijn aandacht dadelijk gevangen. Ik weet dat op het moment dat ik de camera boven haalde dacht 'zou ze blijven kijken?'. En ja, dat deed ze .... :-) Groetjes! Monique

Oh, hoe leuk! Dank je wel, Corrie! Groetjes! Monique