... en het hield op te regenen.

Deze weg ligt op de grens van Breda en Etten-leur. Ik denk dat het kapelletje in Etten-leur staat dan. Ik had precies in mijn hoofd wat ik wilde. En ongeduldig als ik ben pak ik eerst statief en camera. En wanneer ik eindelijk precies mijn compositie heb bepaald, met mijn camera onder een douchekapje tegen de regen, maak ik wat testshotjes. Zoals ik van te voren had bedacht heb ik meer licht nodig in de kapel. Daar had ik een tas vol kaarsjes voor meegenomen. Van die lavendel geurkaarsjes. No way dat die ooit in mijn huis aan gaan want ik walg van lavendelluchtjes. Anyway.. Ik kon mijn statief niet half op de weg onbewaakt zo laten staan. Ik heb nog geprobeerd op en neer te rennen elke keer als er wat aan kwam maar dat werd m niet. Dus ik markeer de plek van mijn statiefpoten met boomblaadjes kruislings op elkaar en steek zo'n 30 geurkaarsjes aan in het kapelletje. Omdat boomblaadjes ook wel kruislings op elkaar van de boom vallen (geniaal weer Es, zucht..) mocht ik opnieuw mijn compositie, nog steeds in de regen, gaan zoeken. Eindelijk ben ik zover. De schemer begint te vallen. Perfect. Dit is het moment. Nu nog wachten op een auto die langs komt. De eerste die aankomt stopt achter mij. Mensen stappen uit en lopen naar mijn kapelletje. Wtf?? Neeeeee. NietNuNiet. Mijn foto. Mijn weg. Mijn kapelletje. Mijn 30 lavendel kaarsen. Voor 5 sec. moet het van mij zijn. Kappenou!.. Het stel gaat naar binnen. En in de komende 7 seconden voltrekt zich het volgende: Het stelletje gaat doodstil zitten (bedwelmd van de lavendel denk ik) perfect passend in mijn plaatje. Het straatlicht én de buitenverlichting van de kapel schieten aan. De regen stopt. De perfecte auto met oranje ėn rode achterverlichting komt langs, snel doe ik 'klik'.., 5 sec sluitertijd en... Top, dit is hem! Was dit nu wat ze noemen divine intervention?