De eerste.

Ruim twee jaar geleden. Ik vond het spannend, sta je daar met je Nikon om je nek, net een stel gebouwen op de foto gezet, maar dat is veilig, die zeggen niets en daar krijg je geen gedoe mee :-) , maar dan mensen fotograferen, en op zo'n manier dat ze het niet zien, want anders krijg je een soort van selfie-poseren, en dat willen we niet, toch? Maar alle gekheid op die stok, ik vond het spannend, maar toch gemaakt. Wel op 'veilige' afstand, maar het begin was er, de kick voelen die je krijgt als je mensen fotografeert en daarbij een verhaal vast kunt leggen. Op het ogenblik is het wat dat betreft even stil, want ik en drukte en groepen mensen is even geen goede combi, maar als alles achter de rug is dan ga ik helemaal los, want het is in de kern zo gigantisch mooi om te doen. Ik moet nog veel oefenen, maar ook dat is leuk. Ik vind hier genoeg inspiratie, en ik kijk de inbreng van foto's die op Zoom gedeeld worden altijd op de laptop, het is dan toch mooier en meer genieten van wat er gedeeld is. Dus dank voor alles wat jullie inbrengen wat foto's betreft, en dank voor de reacties en het leuk vinden van wat ik deel.