FUJIFILM bucketlist-locaties die je niet mag mislopen - Door Peter Tulner

#brandedcontent - In samenwerking met FUJIFILM. Met dank aan Peter Tulner.

Fotograferen is voor mij een soort van ontspanning. Even lekker de drukte ontvluchten en het moment vastleggen, dat wat ik zie en voel. Er zijn een aantal plekken waar ik regelmatig naar terugkeer, terwijl ik toch telkens weer met andere foto’s thuiskom. Of ze in deze bucketlist thuis horen? Ik denk het wel! Ik mag van FUJIFILM en Zoom.nl op pad met de recent uitgebrachte FUJIFILM X-H2S, het nieuwe topmodel onder de systeemcamera’s. Met onder de motorkap alweer de vijfde generatie X-Trans CMOS 5 HS-sensor van 26 megapixels en de X-processor 5 beeldprocessor, belooft dit een topcamera te zijn. Behalve de camera ontvang ik een aantal lenzen, te weten de FUJINON XF 18mm F1.4 R LM WR, FUJINON XF 8-16mm F2.8 R LM WR, FUJINON XF 10-24mm F4.0 R OIS WR en de FUJINON XF 50-140mm F2.8 R LM OIS WR. Stuk voor stuk ideaal om mee de natuur in te trekken.

De camera ziet er erg mooi uit en heeft inmiddels meer uiterlijke kenmerken van de GFX-serie gekregen (middenformaat). Terwijl het vorige model, de X-H1, nog meer een klassiek Fujifilm-uiterlijk had, herkenbaar van bijvoorbeeld de XT-serie. De body voelt stevig aan en is weerbestendig. Het scherm is kantelbaar in welke richting je maar wilt, wat in het veld erg handig is.

De body ligt goed in de hand en voelt echt aan als een professionele camera. Even snel door het menu scrollend, merk ik dat alles erop en eraan zit. Zoveel functies en mogelijkheden! Nieuw is de onderwerpsherkenning van de autofocusmodus. De autofocus is supersnel en levert probleemloos scherpe foto’s op, wat ideaal is bij onder andere dierenfotografie en sportfotografie. Maar ik ben maar een simpel mens. Voor mij niet te veel gedoe en geen poespas. Daarnaast is de camera mij toegezonden om landschapsfoto’s te maken, oftewel foto’s van een stilstaand onderwerp.

Het snelmenu bevat alle voor mij belangrijke functies om meteen te kunnen schakelen op de momenten dat ik snel moet handelen. Natuurlijk heb ik ook even de burst-mode op voorbijvliegende vogels uitgeprobeerd. De foto’s werden razendsnel gemaakt, al duurde het wegschrijven op mijn 170 MB/sec sd-kaartje* wel wat langer.

*Met de CF Expres Type B kaart is dit niet het geval. Let dus goed op welke sd-kaart je gebruikt.

De keuze voor mijn eerste bucketlistlocatie is snel gemaakt: ik wil naar het Speulderbos. Dit bos is inmiddels overbekend vanwege de dansende bomen, de diversiteit, schoonheid en de rust. s’ Morgens vroeg rond zonsopkomst loop ik er snel even de heide op, waar nog een mooi laagje grondmist hangt. De XF 8-16mm erop en proberen de solitaire boompjes tegen een mooie lucht te fotograferen.

De bediening in het schemer gaat vlekkeloos. Normaalgesproken zou ik in deze situatie een grijsverloopfilter gebruiken, maar dat vind ik nu niet aan de orde, omdat het ditmaal puur om de camera gaat. Het dynamische bereik van de aps-c sensor valt mij niet tegen. Met opzet belicht ik de foto’s een beetje onder, zodat de lucht niet uitgebeten raakt. De schaduwen zijn gemakkelijk terug te halen in de nabewerking.

Doordat het redelijk helder is en de luchtvochtigheid hoog, weet ik dat er in het bos een grote kans op zonneharpen bestaat. Dus rijd ik gauw het bos in om de bekende foto te maken van de weg met de hoge naaldbomen. Inderdaad met mooie zonneharpen! De XF 50-140mm lens heeft hier een mooi bereik voor en toont een mooie balans tussen de hooglichten en de schaduwen. Het begint inmiddels een beetje te waaien, dus snel dieper het bos in, richting de dansende bomen. Om te kijken of ook hier nog een mooie foto te maken valt, voordat de mooie zonneharpen verdwenen zijn. Het lukt en daarmee is de ochtend wat mij betreft geslaagd.

Waar anders kan de volgende bucketlistlocatie zijn dan bij de Waddenzee. Voor mij blijft dit toch een van de mooiste gebieden van Nederland. Ik kom er vandaan en voel mij er verbonden mee, kom er dus graag en weet er de weg. Wat betreft foto’s is het iedere keer opnieuw zoeken naar wat nieuws, maar de beloning is zó mooi als je daar midden in zee staat. Met alle vrijheid om je heen, vechtend tegen de elementen en hopen dat je weer droog bij de auto aankomt. Het getij moet wel gunstig zijn. Immers, met hoog water valt er weinig te zien.

In de periode dat ik de camera en objectieven tot mijn beschikking heb, houd ik elke dag het weer en getij in de gaten, tot de omstandigheden eindelijk gunstig zijn om te gaan fotograferen. Ik kies voor een locatie vlakbij Moddergat, een paar honderd meter de zee in. Het is windstil, een beetje bewolkt en licht zonnig. Achttien graden, opkomend tij en helemaal niemand op zee. Een rugzak met mijn eigen camera (FUJIFILM GFX 100S plus alle lenzen) op de rug, de FUJIFILM X-H2S gewoon lekker in de hand en schieten maar! Ik gebruikt de XF 8-16mm lens, waar ik lekker weidse foto’s mee kan maken op het wad.

Een panorama maken uit de hand is ook geen probleem, de foto’s blijken allemaal lekker scherp te zijn. Wat mij wel opvalt is dat de camera hier een beetje moeite heeft om de balans te vinden tussen de felle lucht en de donkere voorgrond. Ik had hier toch meer van verwacht. De foto’s van het Speulderbos zijn in dit opzicht beter in balans. Een HDR schieten kan, maar ik ben er geen voorstander van om dit uit de hand te doen.

De FUJIFILM X-H2S is zeker een heel goede camera en toch nog een redelijk compact toestel waarop talloze opties zitten. Lekker handzaam ook en daardoor ideaal om uit de hand te fotograferen. Ik heb mij meerdere malen afgevraagd of de camera wel focuste. Want dat ging zó snel, dat ik het niet eens door had. Wat betreft de beeldkwaliteit mag ik de X-H2S natuurlijk niet vergelijken met mijn eigen middenformaat camera van FUJIFILM, maar het gewicht en de handzaamheid zijn zeker een pluspunt. Op het moment van schrijven heeft FUJIFILM net de X-H2 uitgebracht. Een beest van een camera met een 40 megapixels sensor. Ik ben zeer benieuwd wat deze camera doet, zeker als je ziet met wat voor gemak je mooie foto’s maakt met de X-H2S.