De Z f is niet Nikons eerste retrocamera. In 2013 was er de Df digitale fullframe-spiegelreflex en in 2021 volgde de Z fc aps-c-systeemcamera. De nieuwe Z f is echter weer een fullframe-model. Wel is het ontwerp ‘gekloond’ van de Z fc, inclusief de keuze uit zeven kleuren bekleding. Wie ooit een FM2 of FE2 gebruikt heeft, zal de camera blindelings kunnen bedienen. Al is de handligging met grotere objectieven niet optimaal vanwege de hele kleine handgreep: vorm gaat hier boven functie.
De wezenlijke verschillen met de Z fc zijn de fullframe-sensor en de van de Z 8/Z 9 geleende technologie. Waaronder de EXPEED 7-processor, het AF-systeem en de prestaties bij weinig licht, maar ook pixelshiftopnamen en beeldstabilisatie in de body met tot acht stops winst. De Nikon Z f heeft bovendien een speciale B&W-zwart-witopnamefunctie. Daarbij wordt een jpeg-foto in zwart-wit gegenereerd uit de opgenomen raw-informatie. De raw-opname is gewoon in kleur, waardoor de detaillering van kleur en zwart-wit identiek is. Om te voorkomen dat je per ongeluk in zwart-wit werkt, zie je in de zoeker en op het scherm gelukkig ook zwart-witbeeld.
Beeldkwaliteit
De beeldkwaliteit is dik in orde. Vanwege de donkere dagen voor de kerst waren we genoodzaakt om met hoge iso-waarden te werken, maar dat bleek geen probleem. De materiaalweergave en de detaillering zijn uitstekend en de ruiswaarden in raw zijn zeer goed tot en met iso 6400. Daarboven wordt de detaillering minder, maar kleurruis blijft achterwege. De jpeg-foto’s rechtstreeks uit de camera zien er strak uit tot pakweg iso 10000, hoewel de ruisreductie vanaf die waarde wel detaillering kost. In de zwart-witmodus krijg je fijne monochrome beelden met een rijke toonschaal.
De autofocus heeft 273 fasedetectiepunten over het hele sensoroppervlak, AI-‘deep learning’ en onderwerpherkenning. Het AF-systeem werkt snel en precies, en je kunt de parameters zo precies instellen als je wilt. De Z f heeft bovendien ‘scherpstelpunt-VR’, waarbij trillingen niet vanuit het centrum van het beeld gecorrigeerd worden, maar op basis van het gekozen scherpstelpunt. Dat levert zelfs bij hele lange tijden toch scherpe beelden op.
Conclusie
De Z f is typisch een camera voor de liefhebber. Dankzij de retro-uitstraling met de grote draaiknoppen nodigt de camera uit tot ‘klassiek’ werken met vaste brandpunten. Voor zwart-witwerkers is de B&W-functie aantrekkelijk. De handligging is ‘ouderwets’ en daardoor is de ergonomie niet optimaal, maar de Z f heeft voor zijn prijs veel te bieden voor de creatieve hobbyfotograaf.
Opmerkingen