the journey of enlightment

Vorige week maakte ik dit zelfportret vanuit een gevoel dat al een tijdje rondspookt in mijn zijn. Ook een gevoel dat ik in mijn omgeving veel zie. Beperkt worden in je kunnen door een verscheidenheid van omstandigheden. Dingen die in het verleden zijn gebeurd. Gedachtenpatronen die ervoor zorgen dat je stagneert of niet verder kunt. De welwillendheid hebben, maar niet verder kunnen. Sinds gister heeft dit beeld voor mij een andere lading gekregen. En wel in de aanslag op onze vrijheid. De aanslag op onze manier van leven. Op onze vrijheid. Alsof we kortgehouden worden. Beperkt. En dat is niet de manier waarop ik wil leven en ik denk velen met mij niet. Het zijn angstige momenten en de enige manier waarop ik hier invulling aan kan geven, is door te creëren. Geef elkaar een beetje extra liefde. Dat kan nooit kwaad. ♥