Onwerkelijk contact

Ik liep naar jou en jij naar mij, heel rustig, steeds iets dichterbij. Twee meter was voor jou de grens; ik keek je aan over de lens. Je vond het goed, je was niet bang. Ik bleef stil staan; jij ging je gang. Wel twintig poses nam je aan. Het was geen droom; het was geen waan, Mijn foto’s vormen het bewijs, van dit klein stukje paradijs, waar ik van droom, tot onverwacht de zon verjaagt de laatste nacht en U herschept met grote macht Uw paradijs in volle pracht. admirer of the Architect