De “kostuums van Venetië” 🎭

Foto genomen tijdens het carnaval van Venetië in het domein van Hélécine. (België) Groupe Regards Vénitiens : Model🎭 : Nathalie Brasseur. Het kasteel Hélècine: De mensen uit de streek noemen de abdij “het kasteel”. Met zijn symmetrische opbouw en zijn klassiek uitzicht lijkt het gebouw, dat het ereplein van het domein van Heylissem afsluit, immers meer op een adellijke woonst dan op de oorspronkelijke abdij. In de tweede helft van de 18de eeuw werd de abdij van Heylissem beschouwd als “de mooiste parel van de streek”, terwijl de norbertijnerkannuniken, die er al sinds de 12de eeuw verbleven, een van de machtigste en rijkste kloostergemeenschappen uit Haspengouw vormden. Het neoklassieke gebouw dat vanaf 1768 werd opgetrokken, was ontworpen door Laurent-Benoît Dewez, de toenmalige hoofdarchitect van de Oostenrijkse Nederlanden, die veel kerken en abdijen bouwde, waaronder het kasteel van Seneffe. Dé blikvanger is de centraal geplaatste oude abdijkerk met haar breed fronton van Gobertangesteen en haar majesteitelijke koepel. Aan weerszijden daarvan bevinden zich beide vleugels van de prelatuur met hun leistenen dak. Het vroegere klooster aan de achterzijde van het gebouw bestaat vandaag niet meer, maar het spoor van de bogen ervan is nog zichtbaar op de buitenmuren. Als gevolg van de Franse Revolutie, de religieuze vervolging en het Concordaat, konden de premonstratenzers niet lang profiteren van de macht die ze wilden verheerlijken. Na het revolutionaire geweld werd de abdij ontwijd en omgevormd tot een kasteel dat van hand tot hand ging. Aan het einde van de 19de eeuw deed eigenaar Gustave van den Bossche, de latere baron van Heylissem, een beroep op Alphonse Balat om enkele verbouwingen aan zijn weelderige woonst uit te voeren. De beroemde architect, die de favoriet was van de toenmalige jetset, verhoogde de granaatvormige spitsboogkoepel en voegde er een door een balustrade afgesloten terras aan toe. Hij gaf de op de vijver uitziende zijgevel ook een neoklassieke stijl. In 1962 werd het kasteel, samen met de bijgebouwen en het park, aan de provincie Brabant verkocht. Beide kasteelvleugels werden opnieuw ingericht in de jaren 1970-1990 en aan het begin van de jaren 2000, waarbij ze veel van hun binnendecoratie en inrichting verloren. Enkel de monumentale eiken trap uit de 18de eeuw en de versieringen die Balat had ontworpen voor de plaatsen op de benedenverdieping, zijn bewaard gebleven. De indrukwekkende koepel, die het koor van de vroegere abdijkerk vormde, heeft een haast duizelingwekkende hoogte van 40 m. Het vroegere plaveisel werd vervangen door beige marmeren tegels, met in het midden een ster uit wit marmer van Carrara. In een van de tegenover elkaar liggende bijgebouwen aan weerszijden van de binnenplaats bevindt zich het museum voor archeologische interpretatie. Het is bedoeld voor kinderen en gewijd aan het dagelijks leven van rendierjagers en aan het gereedschap van de prehistorische jagers-verzamelaars. Kleuters en kinderen uit de basisschool leren het daar na te maken en te gebruiken.