Shafer Canyon

Goede tip! Bij anderen zeg ik ook wel eens zoiets. Waarom valt het dan bij mezelf niet op? Eigen werk kritisch bekijken blijft verdraaid lastig. ik denk dat ik het zou oplossen door dat stukje even weg te stempelen. Dat ziet toch niemand :)

Ik erger mijzelf soms kapot als ik thuis mijn foto's bekijk. Net dat ene hoekje arm van een medereiziger, net niet de hele boom er op, net die spectaculaire wolk niet helemaal... Ach, zo blijft er wat te leren over ;)

Shafer Canyon maakt deel uit van Canyonlands NP. Dat ligt een aanzienlijk stuk oostelijker dan het gebied van de Grand Canyon. Het gebergte op de achtergrond heet Manti-La Sal. De toppen gaan tot 4000 meter hoogte. Buiten de zomer om is de kans redelijk groot dat je daar sneeuw op aan kunt treffen. En ze liggen lang niet altijd in de wolken hoor.

Dank je voor je aandacht Pieter. Dit plateau kent vele fotogenieke viewpoints. Zo veel dat vele bezoekers vaak niet meer weten wat ze wel of niet en hoe op de foto moeten zetten. Goede voorbereiding helpt. Mede door de fotoseries van anderen door te nemen. Dat is bij tijd en wijle een hobby van me. En ik ben ook niet te beroerd om op te schrijven wat ik van een foto vind. Feedback werkt daarbij erg inspirerend en aanmoedigend. Helaas heeft het leeuwendeel van de internet foto-exposanten daar helemaal geen tijd voor. Of ze vinden zichzelf daar te goed voor.... Af en toe denk ik wel eens, wat een ego trippers hobby is dit toch..... Gelukkig zijn er uitzonderingen die deze ietwat treurige regel bevestigen! Veel dank en hartelijk groet, Allard

Ik kan me er goed in herkennen. Zowel in het voorbereiden van een foto door bij anderen te gaan buurten om de techniek te leren en ideeën opdoen als het feedback geven. Ik zal altijd proberen om niet te negatief over te komen en een aanmoediging te schrijven. Wat betreft het laatste deel, voor mij is het een leerweg. Aan de ene kant wil ik graag waardering krijgen voor de foto's, maar aan de andere kant herken ik het gevaar van egotripperij. Ik heb 1 keer zo iets mee gemaakt op 500px, dat 1 foto het opeens razend goed deed. Werd daar zo onrustig van.. Dus voor mij is het een beoefening in het herkennen van waarom ik fotografeer. Goed om te lezen hoe jij er over denkt, dat sterkt mij in mijn zoektocht naar mijn eigen stijl en visie. En daarnaast weet ik vanuit de filosofie dat alles toch maar vergankelijk is. Waarom zou ik dan streven naar tijdelijke faam? Mooi advies geef je dus (Y) hartelijke groet Pieter

Alles is ijdelheid en het najagen van wind. Maar we moeten ons leven toch vullen met iets wat we aangenaam vinden. En daar past zo'n streven prima in. Ja, ik vind het ook altijd bevreemdend te ervaren dat een zozo plaatje het prima kan doen terwijl de foto waar je zo'n hoge verwachting van had maar wat staat te verkommeren. Het is net als met de beurs, Toeval, stemming en de waan van de dag bepalen het verloop.

Dank je voor je aandacht en je overweging. Deze is afgewerkt in 4x3. Ik heb hem weer eens opgepakt omdat mijn vrouw wat 40x30 cm lijstjes gevuld wilde hebben. Anders had ik de foto 3x2 gelaten. De situatie ter plekke kennende komt een wijder perspectief niet goed tot zijn recht. In mijn beleving gaan de zijwaarts liggende rotswanden dan een een sterke rol spelen. En wat ik in deze situatie beslist niet wil is op voor- en achtergrond gaan inleveren. Ben je wel eens in de zuidwest USA geweest? Er zijn gigantisch veel plekken die zich zeer goed voor een panoramisch formaat leveren. Ook vanaf dit plateau. Maar dan heb je weer niet zo'n canyon met zo'n fraai zigzag patroon.

Canyonlands north section. Ik heb het ballonnetje op de googlemap vrij exact kunnen plaatsen. Je bent er vast wel eens geweest maar zal hem gemist hebben. Zoals vele anderen in dit toch zeer druk bezochte park. Het komt er wel even op aan het juiste standpunt te vinden voor een optimale samenwerking tussen voor- en achtergrond. En een flinke portie mazzel met de atmosferisch condities. Shafer canyon werd tijdens de uraniumboom gebruikt als transportroute van uraniumerts naar Moab. De foto is van april 2007. Ik heb deze nog eens opgezocht omdat Astrid (mijn vrouw) nu eindelijk eens wat foto's wilde hebben om in te lijsten. In het, voor mij, impopulaire 4x3 formaat. Deze kon ik goed passend krijgen. Samen met 16 andere. Hopelijk worden de prints ook wat. Dan ben ik er voorlopig weer even af. Ik vind dat maar zeer lastig, keuzes maken.