De hoornaar (Vespa crabro)

bedankt voor de rea op m,n vorige foto die met de titel kleineVos ik wens ieders een heel fijn weekend. Hoornaar (insect) Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie De hoornaar (Vespa crabro) is een grote wespensoort.Beschrijving In Eurazië onderscheidt men drie soorten in het geslacht vespa: de Duitse wesp (Vespa germanica Fabricius), de Middelste wesp, (Vespa media Degenhardt) en de hoornaar (Vespa crabro Linnaeus). Respectievelijk worden deze soorten gemiddeld 20, 25 en 30 mm lang. Behalve door haar afmeting valt de hoornaar op door haar roodbruine kop en borststuk en haar felle vlieggeluid. Zij komt niet veel voor in België en Nederland, maar is ook geen zeldzaamheid, vooral in het oosten van Nederland. Hoewel de grote hoornaar meer dan twee keer zo groot is als de gewone wesp, is zij beduidend minder agressief ten opzichte van de mens. Werksters zijn 18-25 mm, koninginnen 25-35 mm en mannetjes tot 28 mm lang. Hoornaarsteken Als zij steekt is dit een stuk pijnlijker dan bij een gewone wesp of bij, maar ze steekt minder snel - al kan de hoornaar wel erg weerbaar zijn als het erop aankomt een nest te verdedigen. In de volksmond doen fabels de ronde dat een paar steken al voldoende zouden zijn een mens of paard te doden. Dat is onzin, tenzij die persoon toevallig allergisch is. In de wetenschappelijke literatuur is één geval beschreven van fatale afloop na meerdere steken van Vespa crabro De kans op een gevaarlijke allergische reactie lijkt overigens wat groter dan bij andere wespen Het gif is vergelijkbaar met dat van andere wespen (en bijen), maar het bevat een hogere concentratie van de neurotransmitter acetylcholine, waardoor de steek erg branderig aanvoelt. Desensibilisatiekuren met gewoon wespengif zijn ook effectief tegen hoornaargif. Net als bij gewone wespen zijn voor een niet-allergische mens circa 500-1000 steken nodig om tot een dodelijke dosis te komen. Aangezien nesten zelden zo groot zijn en slechts één op de tien dieren uit het nest zullen steken is de kans op dodelijke afloop klein. Dat de dieren killer wasp (moordenaarswesp) genoemd worden zal eerder samenhangen met de manier waarop zij andere insecten jagen en verorberen - voor die dieren is de hoornaar inderdaad een geduchte moordenaar. In augustus 2009 zouden volgens onbevestigde berichten in de populaire pers twee mensen in Kroatië door steken van hoornaars zijn overleden; in beide gevallen ging het om mensen die bomen aan het kappen waren. In België kwam in 2011 een bejaarde man om na gestoken te zijn door hoornaars. Voedsel Een hoornaar bewerkt een prooi, hangend aan een bloem. In tegenstelling tot kleinere wespen is de hoornaar niet sterk geïnteresseerd in zoetigheid. Hoornaars vangen vooral andere insecten, waaronder bijen maar ook grote insecten als libellen, en likken vaak het uittredende sap van beschadigde bomen, waarbij ze ook de bastranden openknagen met hun grote kaken. Hoornaars zijn in de herfst op afgevallen fruit te vinden, maar komen niet af op zoetigheden. De hoornaar is een goede insectenbestrijder doordat ze grotere prooien aankan dan de andere wespen. Hoornaars vliegen ook 's nachts en komen dan op kunstlicht af. In 2001 publiceerden enkele onderzoekers een verslag van de aanvallen van hoornaars op libellen op locaties in Wit-Rusland en Italië. Op de locatie in Wit-Rusland waren de Steenrode heidelibel en de Bloedrode heidelibel het slachtoffer, in Italië een soort beekjuffer: Calopteryx haemorrhoidalis. Uit de waarnemingen concludeerden de onderzoekers dat hoornaars regelmatig op libellen jagen Iets bijzonders is dat de larven worden gevoed met dierlijk materiaal en de larven voor de werksters een zoetige vloeistof produceren, die ze uitbraken en die door de werksters weer wordt opgezogen. De werksters worden dus gezoogd door de larven. Levenswijze De hoornaar is een sociale wesp. Hoornaarkolonies (kolonies zijn zelden groter dan 1000 exemplaren) leven net als andere wespensoorten slechts één seizoen; soms is een nestplaats verscheidene jaren bewoond maar dat is dan steeds een nieuwe kolonisatie. Het nest wordt meestal in een boomholte gebouwd, maar soms ook ondergronds, in een nestkastje, onder daken, in huizen of vrijhangend in een boom of struik. De Duitse hoornaar bouwt het nest het liefst ondergronds. De middelste en grote hoornaar bouwen kogelnesten in de open lucht. De hoornaar is alleen agressief binnen een straal van 5 m van het nest. De hoornaar komt in Nederland voornamelijk voor op de zandgronden in het zuiden en oosten, maar is de laatste jaren ook vaker in het westen van Nederland gezien. In België komt de hoornaar zelden voor, met uitzondering van de Kempen en Limburg alsook in het pajottenland (Vlaams Brabant).