Rust zacht...

Ja waar moet ik beginnen.... Stil en in shock..... maar ook druk bezig met verwerken..... Maandag is mijn overbuurvrouw op 22 jarige leeftijd plotseling overleden.Hulp had geen zin. Zo jong en nog volop in het leven en zo in een paar seconden weg gerukt van deze wereld. Het beeld en de geur is nog een film in mijn hoofd.Ik hoop dat ik dit een goed plekje kan geven.Respect voor de mensen die dit als hun werk hebben en dit elke keer in hun vak tegen komen.Ik wou dat ik de knop zo om kan zetten. Mensen leef en maak er wat moois van.Heb de andere kant gezien en over de dood heen gekeken.Je staat met beide benen op de grond.Het maak niet uit hoe oud je bent als je tijd komt en je word geroepen dan ga je..... Gelukkig kan ik goed bij mijn buren terecht en praten we veel en put ik ook mijn krachten uit mijn geloof. Waarom deze foto....dit is toch een uitlaat klep voor me en kan mijn gevoel hierin goed kwijt en uiten.Zo voel ik me diep van binnen al is dit niet te zien aan de buitenkant...