Lente-Verrassing

Mijn tuin ziet er na al het winterleed kaal en rommelig uit. Hoog tijd om opruiming te houden, bladeren vegen, hagen snoeien... Klusjes waar ik echt even zin en tijd voor moet maken. Om op het 1e gezicht toch wat voorjaars-gezelligheid te hebben, is er een hoekje naast het raam waar allerlei gezellige potten en manden met bollen groeien en bloeien. Ooit eens gekocht of gekregen, tot nu toe zijn ze elk jaar weer opgekomen, ik hoef er eigenlijk niets voor te doen. :- ) Vorig jaar heb ik in haastige spoed op zoek naar een potje, een pot met onaantrekkelijke uitgebloeide, sprieterige hyacynten-bollen leeggegooid in een hoekje naast het hek. Natuurlijk helemaal vergeten dit hoopje aarde met bollen weer ergens in te doen. Dat bewijst maar hoe sterk en slim deze bollen zijn, want ondanks dat ze daar nog steeds ondersteboven liggen, zijn ze heel verrassend toch gaan bloeien! Ik mag dat wel, bollen naar mijn hart! Bloeien in elke omstandigheid, ook al staat de wereld op zijn kop, lopen dingen anders dan gewenst, verlies jij of ik de grip in bepaalde situaties... Deze hyacinth viel mij pas op doordat ik haar geur rook. Door m'n neus achterna te gaan, ontdekte ik de bloeiende bollen in de hoek. Wat een les van moeder natuur.... Al voel ik mezelf onzeker, klein, onzichtbaar of op de verkeerde plek... Bloeien hoeft niet altijd op de pronktafel. Dat hoeft niet altijd uitbundig in alle glorie en pracht. Bloeien mag ook in het kleine hoekje. De geur zal zijn weg vanzelf verspreiden... Aurelia, maart 2015