Lampionbloem 1

De lampionplant is een 25-120 cm hoge vaste plant uit de nachtschadefamilie. De vierkantige stengels bevatten verspreid staande, gesteelde bladeren. Na de bloei groeit de kelk uit tot ze de vrucht omvat. De kelk en de vrucht vormen de oranje, 4-5 cm grote lampion waaraan de plant zijn naam te danken heeft. De bloeiperiode loopt van juni tot in september. De oorsprong van de echte lampionplant is onzeker. De oranje lampionnen kunnen in droogboeketten worden gebruikt. Hiervoor worden de takken na de bloei geplukt en enkele weken ondersteboven gedroogd. De rode vruchten van de tuinplant kunnen gegeten worden. Ze worden onder meer in marmelades, dranken, en nagerechten gebruikt. Ook gedompeld in vloeibare chocolade worden ze wel genuttigd. De smaak ligt tussen zoet en zoetzuur. Tijdens het plukken moet men opletten dat de bessen niet in aanraking komen met de lampionnen. De bessen krijgen door deze aanraking een bittere smaak. In de middeleeuwen werden de rijpe bessen samen met druiven geperst en gegist. De verkregen wijn werd gedronken als middel tegen jicht en blaas- en nieraandoeningen. Op oude schilderijen wordt de plant vaak gebruikt om een herfststemming te creëren. De bloemen zijn giftig, maar sommige huisdieren, zoals katten worden hier niet door afgeschrikt. Huidcontact met de olieachtige oppervlakte van de plant kan tot allergische reacties leiden. Wie de plant wil zaaien, kan dit het beste omstreeks mei doen. Hoewel de plant als vaste plant bekendstaat, is overhouden in tuinen in de Benelux lastig. De bovengrondse delen sterven in het najaar af. Wel komt de plant in het voorjaar weer op. Vaak is enige beteugeling van het zich uitbreidende wortelstelsel in de tuin noodzakelijk, ze heeft de neiging te woekeren. Bron: wikipedia.org