OMAHA BEACH

Omaha Beach Onderdeel van de Tweede Wereldoorlog De landingen op Omaha Beach. Datum 6 juni 1944 Locatie Sainte-Honorine-des-Pertes, Vierville-sur-Mer, Frankrijk Resultaat Geallieerde overwinning Strijdende partijen Verenigde Staten Duitsland Commandanten Omar Bradley Norman Cota Clarence R. Huebner Dietrich Kraiss Troepensterkte 43.250 7800 Verliezen 3.336 gedood en gewond. 1.200 gedood en gewond. Omaha Beach was de geallieerde codenaam voor een van de vijf (Utah, Omaha, Gold, Juno en Sword) landingszones voor de invasie van Normandië op 6 juni 1944. Het strand is ongeveer vijf kilometer lang, van Sainte-Honorine tot Vierville-sur-Mer. In het westelijk deel zou de Amerikaanse 29e Infanteriedivisie landen, en in het oostelijk deel de 1e Infanteriedivisie. Het belangrijkste doel was het veroveren van het gebied tussen Port-en-Bessin en de rivier de Vire, waarna zuidwaarts kon worden opgerukt in de richting van Saint-Lô. De Duitsers hadden hun verdediging goed voorbereid. Overal onder de hoogwaterlijn lagen obstakels op het strand en sommige delen van het gebied, met name boven de hoogwaterlijn, waren voorzien van landmijnen. Bovendien bood het langzaam afhellende strand een prima schootsveld voor de verdedigers die zich verschansten in bunkers bovenop de ruim dertig meter hoge kliffen. Aanvankelijk werd het gebied verdedigd door een samenraapsel van uit Polen en Rusland afkomstige troepen, maar vlak voor de invasie werden ze vervangen door de Duitse 352e Infanteriedivisie. Deze behoorde tot de best getrainde troepen in het gebied. Toch had Omaha Beach door de verkenningen weinig geheimen of verrassingen. De landing op Omaha Beach leidde tot grote geallieerde verliezen. De inleidende bombardementen en beschietingen waren slordig uitgevoerd en hadden weinig schade aangericht. Van de 29 Duplex Drive Sherman tanks die met een soort kraag om konden blijven drijven, gingen bij de landing 27 stuks verloren, waardoor de infanterie weinig vuursteun kreeg. De soldaten uit de landingsvaartuigen moesten dertig meter door ondiep water waden om het strand te bereiken. Volgens het oorlogsdagboek van de 1ste divisie waren alle officieren en sergeanten van de divisie binnen tien minuten na het neerlaten van de landingskleppen gewond of dood. De divisie had geen leiding meer en reageerde nergens meer op. Na een uur bevonden de mannen zich nog steeds op het strand, in dekking tegen hevig machinegeweervuur. Pas na de landing van brigadegeneraal Norman Cota kregen de troepen weer wat moed, en ten slotte lukte het om door de Duitse linies te breken. Een van de belangrijkste missers bij de Amerikaanse aanval op Omaha Beach, was het weigeren van de "Funnies" door generaal Bradley. De Funnies waren speciale aangepaste tanks, die bijvoorbeeld een vlegel voorop hadden om mijnen onschadelijk te maken. De Amerikanen telden uiteindelijk meer dan drieduizend doden en gewonden, waarvan tweeduizend in de eerste uren van de invasie. Onderzoek door BBC documentairemakers in 2007 gaf aan dat deze verliezen vermoedelijk veel hoger waren en dat in de eerste achttien uur van de invasie vierenhalf- tot vijfduizend man omkwamen en gewond raakten op Omaha Beach.[1] Tot de troepen die op Omaha Beach landden, behoorden de schrijver Ernest Hemingway en de fotograaf Robert Capa. Boven in de duinen achter Omaha Beach bij Colleville-sur-Mer ligt een Amerikaanse begraafplaats met gesneuvelde soldaten uit onder andere Normandië. Deze begraafplaats is eigendom van de Amerikaanse overheid en dus ook Amerikaans grondgebied met dezelfde regels en wetten als in de Verenigde Staten.