Stairway to Heaven

-

Bewaakt door heiligen in een sacrale omgeving wordt haar gelaat uitgelicht door goddelijke stralen uit de kloostertuin. De rust die neerdaalt op de plavuizen vloer voelt als een warme deken. Nedergedaald ter helle en opgestegen ten hemel: op de trap kan het allebei afhankelijk van je positie. Vage flarden van wierook herinneren aan een dienst wiens voorganger, gehuld in een wit/groene kazuifel, naastenliefde predikte voor vijf dames en één heer met een gezamenlijke leeftijd van ruim een half millennium. Ik houd van kerken. De rust. De kunst. De rituelen. De kaarsen. De geur. Ik ben Katholiek opgevoed en heb hier nooit enige hinder van ondervonden. Iedere grote organisatie heeft zijn schaduwzijde. Maar wie ben ik om te oordelen? Dat misstanden naar buiten komen en de kerk hiervoor verantwoordelijkheid neemt is evident. Ook hieruit voortvloeiend excuus is logisch. Regelmatig echter hoor ik lieden negatief oreren over kerk en religie op een manier die eerder iets zegt over een gebrek aan kennis dan over een negatieve ervaring. De kerk is een gemakkelijk doelwit. Zeker in een tijd van vergevorderd individualisme en hedonisme. Ik ben geen kerkganger. Maar ik ben ook geen atheïst. Iedereen mag van mij geloven wat en waarin hij/zij wil. Ik veroordeel niets. En een ander heeft dat ook niet te doen. Plaat die tot nadenken stemt. En volgens mij doet de dame in de kerkbank dat ook. Een hele fijne kersttijd èn jaarwisseling toegewenst Harry, ook voor jou en je dierbaren! Dat 2019 rustig en zonder sores mag verlopen en dat er de mogelijkheid en tijd is om foto's te maken. Hartelijke groet, Chris