Het touw van de dramatische Eerste beklimming van de Matterhorn

De eerste beklimming werd gekenmerkt door een felle concurrentiestrijd tussen Whymper, een ervaren Engelsman die al veel eerste beklimmingen op zijn naam had staan, en de Italiaan Carrel. In een poging om de top als eerste te bereiken deden beiden klimmers met hun respectievelijke touwgenoten, een aanval op de berg op dezelfde dag. Whymper via de huidige normaalroute: de zogenaamde Hornligraat vanuit Zermatt. Carrel trachtte de veel moeilijkere Italiaanse Liongraat te beklimmen, een route die vandaag de dag door Italiaanse gidsen van ladders is voorzien om op die manier ook minder begaafde klanten aan te trekken. Edward Whymper trok aan het langste eind en stond op 14 juli 1865, samen met Charles Hudson, D.R. Hadow en Francis Douglas, met de berggidsen Peter Taugwalder (vader) en Peter Taugwalder (zoon) uit Zermatt en de berggids Michel Croz uit Chamonix als eerste mensen op de top. Whymper won de race om de eerste beklimming weliswaar van zijn rivaal Jean Antoine Carrel uit Breuil, maar de beklimming kreeg nog een afschuwelijk slot: Bij de terugtocht verongelukten Michel Croz en alle Engelsen, behalve Whymper, nog boven de tegenwoordige Solvay-hut, door een val. Het was het eerste grootschalig klimongeval dat ruimschoots aandacht kreeg in de pers. Ook wie het verhaal van dit avontuur** reeds heeft gelezen, blijft niet onverschillig bij het zien van het gebroken touw dat de kompanen van Edward Whymper de afgrond deed instorten (de gids Michel Croz uit Chamonix en de drie Engelse klimmers Douglas, Hudson en Hadow).