L'uomo con la macchina fotografica

Tja, als zoomlid kan je zo'n beetje oneindig uploaden en dat doe ik met liefde. Google translate had me even geholpen, ondanks de cursus Italiaans die ik ergens in 1340 heb gevolgd. Dankjewel en groet Peter

De verwijzing naar het tempo moet je niet opvatten als kritiek. Ik kijk met liefde naar je met zorg vervaardigde en geselecteerde foto's. En ik zie er meer in dan zich in een enkel woord of oneliner laat beschrijven. Dat kost allemaal even tijd. Verder lees ik ook graag even de reacties bij foto's waarvan ik de indruk heb dat ze royaal meer inhoud hebben dan gemiddeld. Laat ik het zo zeggen. Ik wil graag een indruk krijgen hoe "een" foto staat in "de" wereld. Nu is het niet aan mij om te oordelen over andermans reacties maar ik denk wel vaak "Is dat alles wat er over deze spannende foto te zeggen is?". Je titels zijn vaak ook sterk gekozen. Ook dat zegt veel over het denkraam van de fotograaf. Dit naast zijn kijk op de wereld die uit zijn foto's spreekt. Hoe dan ook had ik dat verhaal over macchina fotografica beter buiten de reactie kunnen laten. Dat leidt alleen maar onnodig af. De essentie van dit beeld zit in mijn beleving in de symbiose tussen de nogal tegengestelde types die we hier zien. Twee onderling afstandelijke onderwerpen die elkaar redelijkerwijs zouden moeten bijten maar dat niet doen. Hoe kan dat? Waarschijnlijk omdat er ook nog een soort driehoeksverhouding met de toeschouwer is. De soortgelijke wisselwerking die we als kijker met de individuele onderwerpen hebben brengt ze samen. Misschien zit het zo. Ik hoop dat je me nog volgen kan..... Het is het moment in zijn volle kracht gevangen. Compositie, kleuren, scherpte, etc vind ik hieraan volslagen ondergeschikt.

Uh.....wauw. Weet je, ik ga zorgen dat mijn reactie de jouwe qua schoonheid en zinnigheid niet gaat overtroeven. Bedankt!

Begrijp ik, er is meer te doen ;)

Dank!!

Molto grazie (?)...., nouja, heel erg bedankt, bedoel ik te zeggen. Groet Peter

Graag gedaan, veel verder dan die 2 woorden Italiaans kom ik ook niet Peter :)

Ik wel......nouja, eigenlijk ook niet. Ik heb ooit eens een cursus gevolgd en op een markt in Toscane ging ik, gewapend met mijn kennis, de boodschappen doen. Terwijl ik hevig werkwoorden stond te vervoegen zag ik vanuit mijn ooghoeken mijn vrouw, die geen Italiaans sprak, het tasje met groente aanpakken en keurig afrekenen. Ik ben onmiddelijk gestopt met de cursus.

Haha.... heel herkenbaar :) Ik liep een keer langs zo'n groente- en fruitkraampje en vroeg naar una melone di aqua. Dat moest wel de vertaling zijn voor watermeloen. Jeetje, wat keek die man me wazig aan.

Dan had ie vast een foute paddenstoel gegeten. Doorgaans zijn een paar woorden Italiaans, goed of fout, al voldoende voor een hele spraakwaterval retour.

Ik dank u!

Dankjewel Marjon

Dankjewel Daan. Dit zijn van die straatmomenten die vanuit je ooghoek ineens om aandacht vragen. Groet Peter