Pagina 1: Overzicht Tamron testdag
Pagina 5: Review Bianca Manglie
Pagina 6: Review Liesbeth Mulders
Het mooiste van Tamron
Een dag Amsterdam in om het mooiste en het nieuwste van Tamron voor de Sony systeemcamera's te testen? Ja graag!
Ik fotografeer al jaren met een Sony camera en waar dat eerst nog met een ander systeem was ben ik een drietal jaren geleden de overstap gaan maken naar de systeemcamera's. Voor mijn soort fotografie ben ik veel onderweg en op locatie buiten aan het werk en dan is een zware cameratas meeslepen zowel letterlijk als figuurlijk een behoorlijke last. Groot voordeel van de nieuwe systeemcamera's is de kleine omvang en het relatief lage gewicht. Na de switch wil ik eigenlijk niets anders meer.
Een tijd heb ik mijn oude lenzen met een adapter op de nieuwe body's gebruikt maar daarmee eigenlijk alle voordelen van de kleinere systeembody ook gelijk weer teniet gedaan. De lenzen brachten me een fantastische optische kwaliteit maar wel met een prijs. Ze waren namelijk groot, zwaar en veel van de moderne functies van de systeemcamera's werkten gewoon net even minder met de oude lenzen en adapter. Als je in mijn fototas zou kijken vind je daar een groothoek zoomlens, een standaard zoom en een telezoom samen met een 85mm en 28mm prime. Sony levert dat allemaal voor de systeemcamera's maar in veel gevallen zijn dat nog steeds grote, dure lenzen met een groot constant diafragma en omdat ik veel buiten fotografeer is dat niet altijd nodig.
En toen was er ineens Tamron met de 28-75mm F2.8 zoomlens: klein, licht maar wel met een constante F2.8, goede optische kwaliteit en zo gemaakt dat alle functionaliteiten van de camera volledig werken. Na het lezen van veel reviews en zelf de lens geprobeerd te hebben heeft mijn oude, zware en grote lens samen met zijn adapter een nieuwe eigenaar gekregen en ben ik al weer enige tijd een zeer tevreden eigenaar van de Tamron 28-75mm F2.8. Wetende wat de 28-75mm kon was ik blij verrast dat Tamron vorig jaar ook de 17-28mm F2.8 groothoek aankondigde en dat de geruchten kort daarna ook spraken over een drietal primes. Die moest ik ook proberen.
We spoelen vooruit naar 2020 en bevinden ons in het Rijksmuseum naast een tafel met daarop al het moois wat Tamron de Sony gebruiker heeft te bieden. Naast mijn bekende 28-75mm is dat de 17-28mm groothoek zoom en een drietal primes in een 20mm, 24mm en 35mm brandpuntafstand. Mooi compact, licht en met een maximaal diafragma van F2.8 en we kunnen ze allemaal proberen. De 17-28mm, 24mm en 35mm draai ik graag op mijn camera om ze eens goed aan de tand te voelen. Wat voor mij doorslaggevend is is de optische kwaliteit, de autofocus mogelijkheden en de balans op de camera.
Tamron 17-28mm F2.8 groothoekzoom
De lens waar ik het meest naar uitkeek in de hoop dat hij mijn nieuwe groothoek zoomlens zou kunnen worden was de groothoek 17-28mm F2.8 zoom. Wanneer je hem in je hand houdt lijkt hij verassend veel op de 28-75mm. Niet alleen het uiterlijk maar ook de grootte en het gewicht zijn redelijk vergelijkbaar. De lens is mooi compact, heerlijk licht en voelt meteen vertrouwd op mijn body. Met de maximale 17mm groothoek zoomt hij echt een flink stuk meer uit dan de 28-75mm en is daarmee ook geschikt voor het soort fotografie dat vraagt om een weidser beeld. De zalen in het Rijksmuseum met de imposante daken en grote glas in lood ramen zijn een mooie testomgeving. De lens stelt niet teleur en voldoet volledig aan mijn verwachtingen. Hij is inderdaad licht en handzaam, stelt geruisloos en snel scherp en levert mooie contrastrijke en scherpe beelden, zelfs wijd open op F2.8. Omdat we een groot deel van de dag binnen fotograferen en een statief binnen in het museum niet is toegestaan is een groot diafragma toch wel noodzakelijk om uit de hand te kunnen fotograferen en de ISO waarden enigszins binnen de perken te houden. De F2.8 is voldoende en met de goede ruis prestaties van mijn Sony A7 III levert de lens de beelden die ik graag zie. Deze lens vink ik af en voeg ik toe aan mijn wensenlijstje.
Tamron 24mm en 35mm F2.8 primes
Het eerste wat me opvalt als ik de 24mm en 35mm F2.8 primes oppak is dat ze er bijna hetzelfde uitzien en dat blijkt een reden te hebben. Alle Tamron fullframe e-mount lenzen hebben een 67mm filterdraad en daarmee hoef je dus maar 1 polarisatie of ND filter aan te schaffen dat je vervolgens op alle lenzen kunt gebruiken. Bij de test gebruiken we zo nu en dan een circulair polarisatiefilter om ongewenste reflecties weg te filteren en dat filter past dus op alle lenzen. Makkelijk en tegelijk ook kosten efficiënt.
Ik heb er even over moeten nadenken maar de 35mm wint het van de 24mm. Het beeld van de 35mm oogt naar mijn smaak net even natuurlijker en is daarmee gewoon iets plezieriger om naar te kijken. Beide primes zijn compact maar ik heb het gevoel dat ze ook nog kleiner hadden kunnen zijn als er niet was vastgehouden aan de 67mm filterdraad. Beide lenzen stellen moeiteloos scherp, ook in de af en toe donkere ruimtes van het museum en daarbij werken alle functies zoals bijvoorbeeld de eye autofocus foutloos en snel.
Een apart kenmerk van de Tamron Primes is dat ze op een hele korte afstand scherp kunnen stellen en dus een gedeeltelijke macro functie hebben. Scherpstellen kan tot op 15cm afstand en dat levert onverwacht toch een aantal leuke beelden op.
De bouwkwaliteit is in lijn met de twee zooms; plastic maar wel van een goede kwaliteit en bewust gekozen om het gewicht laag te houden. Beide lenzen hebben net als de zooms een fluorcoating op het voorste element om vuil af te stoten en vingerafdrukken tegen te gaan. Handig in het gebruiksgemak.
Zou ik een van deze twee Tamron primes in mijn fototas willen hebben? Ja, voor mijn soort fotografie is de 35mm een goede keuze maar dat heeft er mee te maken dat ik veel buiten fotografeer. Met de F2.8 creëren de lenzen een aantrekkelijk bokeh mits er wel wat afstand tussen het onderwerp en de achtergrond zit. In sommige gevallen kan ik me echter indenken dat een F1.8 of F1.4 net even iets meer flexibiliteit biedt. Met de bescheiden aanschafprijs in het achterhoofd is een keuze maken wellicht toch weer iets makkelijker. Op de wensenlijst dan maar? Ach het is een wensenlijst dus ik zet hem er gewoon op.
Over Bob Nijssen
Ik ben Bob Nijssen, 44 jaar, geboren in Haarlem maar inmiddels woon ik in een klein dorpje in het Groene Hart, Rijnsaterwoude. Als mensen wel eens vragen wat ik graag fotografeer kom ik eigenlijk altijd uit bij alles wat rijdt. Evenementen op Zandvoort, Assen, Spa of de Nurburgring hebben een grote aantrekkingskracht op me en ik vind het heerlijk om met mijn telezoom langs de kant te staan en de actie vast te leggen. Daarbij is een mooie auto in een verlaten vliegtuighanger vastleggen trouwens ook iets waar je me voor wakker mag maken. Ik leer graag bij en daag mezelf graag uit om ook buiten mijn comfortzone te fotograferen en zodoende ben ik ook in aanraking gekomen met portretfotografie. De combinatie van het persoonlijke contact en de technische mogelijkheden met het gebruik van licht maken me steeds enthousiaster. Meer foto's van Bob zie je hier.
Opmerkingen