Gebruikersreview Michiel - Workshop straatfotografie met Nikon en Bas Losekoot

#brandedcontent - In samenwerking met Nikon. Met dank aan Michiel Heijmans.

Zodra ik de camera’s en objectieven van Nikon op tafel zie liggen schrik ik een beetje. Groot, groter, grootst. Op straat, waar ik normaal mijn kilometers maak, is een kleine camera met bescheiden lens fijn. Je sjouwt hem toch de hele dag mee. Natuurlijk maakt het onder de streep weinig uit welke apparatuur je meeneemt de straat op. Amsterdam, met haar zwermen toeristen, is geen stad waar je als fotograaf opvalt. Dat blijkt ook zodra we met de groep enorm in de weg staan op de hoek Prins Hendrikkade / Damrak. Zelfs als Bas Losekoot met twee flitsers laat zien hoe hij zijn foto’s maakt, is een enkele scheve blik de enige reactie.

Zelf begin ik deze workshop met een Nikon Z 7II en een voor mij comfortabele Nikkor Z 50mm f/1.8 S. Dat is mijn meest bescheiden setup voor vandaag, zal ik al snel merken. Terwijl Bas gefronst nadenkt over leuke locaties, trekt Amsterdam aan ons voorbij. We besluiten richting Zeedijk te gaan. Daar wil ik een andere lens uitproberen. Het wordt de Nikkor Z 135mm f/1.8 S Plena, waar ik even aan moet wennen.

De lens is snel en de autofocus werkt prima, terwijl ik rustig portretten fotografeer vanaf de andere kant van de weg. Het is hier rustiger, minder gehaast en je kunt ook verder van je vandaan kijken. Ik maak hier een gevraagd portret. De grootte van de lens maakt dat mensen ervan uitgaan dat ik een professionele fotograaf ben. Ik hoef niet te overtuigen, dat doet de Nikon.

Afwisselend gebruik ik diafragmavoorkeur en sluitertijdvoorkeur en ik stoei wat met mijn ISO-waarde. Het is een bewolkte dag, grijs en grauw. Persoonlijk houd ik daar wel van, het biedt een extra uitdaging. Dit weer vraagt wel om hogere ISO-waarden, daar lijkt de camera prima mee om te kunnen gaan. Bijkomend voordeel van deze Nikon-camera zijn de mooie Picture Control opties. Ik schiet graag zwartwit en de Nikon Z 7ii geeft mij zowel op het beeldscherm als in de zoeker een prima monochrome weergave van de uiteindelijke foto.

Van de Nikon-expert die vandaag met ons meeloopt, hoor ik dat als een lens eenmaal op de body zit, je er gewoon een tuinslang op kunt richten. Het is allemaal waterproof. Ik probeer het maar niet uit, alhoewel we vandaag meerdere regenplassen tegenkomen. Voor mij is dat wel een zeer belangrijke eigenschap.

Vanuit mijn ooghoek kijk ik naar de Nikon Z f van een andere deelnemer. Wat een mooi apparaat met die knoppen bovenop, al heb ik kortgeleden wel gelezen dat dit een zwaardere camera is dan de Z 7II. Gelukkig wil ze wel met mij ruilen, waardoor ik even later een Nikon Z f met Nikkor Z 70-200 f/2.8 VR S in handen heb. Deze nieuwe combinatie bevalt mij. De laatste keer dat ik straatfotografie met een 70-200mm heb gedaan is bijna twee jaar geleden. Het is ook nog eens mijn favoriete evenementenlens. Ik draai mij direct om naar de naderende mensenstroom en maak snel enkele portretten met mijn diafragma rond de f/2.8.

Van de Nikon-expert krijg ik de tip om met 3D Tracking te spelen, met de camera zo ingesteld dat ik back button focus kan gebruiken. Focussen, vasthouden en mijn focuspunt wandelt rustig mee met mijn onderwerp. Het is duidelijk anders dan (gewone) tracking en zelfs een gekozen achterhoofd wordt moeiteloos gevolgd. Ik kan hier wel aan wennen, als ik eerlijk ben. De standaardinstelling op mijn eigen spiegelreflex is één puntfocus en veel meer dan AF-C gebruik ik eigenlijk niet. Is er dan meer onscherp? Nee, want ook deze camera en lens lopen weleens van mijn onderwerp af. De grotere camera, hij is inderdaad zwaarder, en de grotere lens dwingen mij te vertragen en dat maakt dat ik wel méér scherpe foto’s maak.

Een nadeel van de Nikon Z f is dat de ontspanknop meer dan gevoelig is. Ik heb meerdere foto’s van de straat, de muur en onscherpe vegen op mijn SD-kaart. De knop onbewust ingedrukt en soms ingedrukt gehouden. Grote voordelen heeft de camera ook als ik hem vergelijk met de Nikon Z 7II. Zoals de handige en direct beschikbare draaiknoppen op de camera en zeker ook het charmante uiterlijk. Je raakt snel aan de praat en als de camera voor je op tafel ligt, nodigt de Nikon Z f echt uit om hem snel weer op te pakken en te gaan fotograferen.

Zelf heb ik weinig met technische specificaties en mogelijkheden, daarom is het prettig dat deze camera je laat concentreren op het maken van foto’s. Het werkt allemaal zeer gemakkelijk en ook het Info-snelmenu is prettig in te stellen. Soms mis ik wat grip, maar dat lost de Nikkor Z 70-200 f/2.8 VR S op.

Dan doen we nog een laatste lenswissel. Voor mij wordt het de Nikkor Z 50mm f/1.2 S. Een beest. Ik voel direct dat deze lens gebruikt wil worden. Zelfs op een diafragma van f/1.2 weet de autofocus moeiteloos zijn weg te vinden naar het gezicht van het door mij gekozen onderwerp. Ik ben geen pixel peeper, maar de autofocus zorgt ook nu weer voor haarscherpe beelden. Te laat verbaas ik mij over het handige OLED-informatiescherm op de lensbehuizing. Scherpstellen op ongeveer 2,5 tot 5 meter en de aanduiding op het schermpje beweegt snel mee zodra ik aan de instelknoppen draai. Dit had ik nog wel wat meer willen uitproberen.

Terugkijkend op de dag denk ik dat met name portretfotografen hun hart kunnen ophalen met de Nikon Z 7II en Nikon Z f. Vooral met de Nikkor Z 50mm f/1.2 S en de Nikkor Z 70-200 f/2.8 VR S. Die lenzen springen er voor mij echt uit en ik heb ze met bijzonder veel plezier gebruikt. De portretten op straat, zowel gevraagd als ongevraagd, zijn stuk voor stuk fantastisch en de bokeh is heerlijk. De grote sensor van de camera’s en het mooie glas van de Nikon-lenzen zijn absolute pluspunten.

De apparatuur is wel zwaar, waarbij de Nikon Z 7II fijner in de hand ligt, maar de Nikon Z f meer uitnodigt tot fotograferen. Passen grote camera’s en dito lenzen bij jouw soort (straat)fotografie, dan zul je niet teleurgesteld worden. Nikon biedt een zeer aantrekkelijke collectie prime- en zoomlenzen. Ik besef dat de Nikon Z 7II beter bij mijn soort van straatfotografie past, want hij valt minder op en qua snelheid heb ik weinig verschil gemerkt. Maar mijn hart heb ik een beetje verloren aan die mooie Nikon Z f.

We wandelen rustig terug naar het café waar we vanmorgen zijn begonnen. Bas vat de dag samen en vraagt naar onze beste foto’s. Lachend, want volgens mij beseft hij best dat we allemaal nog “aan staan” na de vele uren op straat. Mijn hoofd zoemt nog een beetje. Want misschien loopt er nog wel een mooie hoed voorbij, er zijn zoveel markante figuren in Amsterdam. Bedankt Zoom.nl, Nikon en Bas. Het was een enerverende dag en ik ben (boven verwachting) enthousiast!