Review Raoul Baart: workshop storytelling met lijnen en licht

#brandedcontent - In samenwerking met Nikon.

Kers op de taart is dat wij de hele dag gebruik mogen maken van de nieuwste Nikon Z-apparatuur. Zowel de vele cameramodellen als een rijk assortiment aan objectieven. De tweede kers, de overheerlijke lunch en de warme ontvangst met koffie en gebak bij aankomst even niet meegeteld, is het weer. Uiteindelijk blijkt dit de enige zonnige dag te zijn in een verder zeer regenachtige week.

Ik ben niet zo'n straatfotograaf als sommige van de andere deelnemers en daarom concentreer ik mij vandaag minder op mensen en meer op gebouwen en stadsgezichten. Zelf ga ik meestal met een goed omlijnd plan naar een zorgvuldig uitgekozen en al dan niet vooraf verkende locatie. Dus zonder plan zomaar door een stad dwalen is voor mij al een aardige uitdaging. Een groot deel van de dag ben ik in de weer met de Nikon Z 7II. Een camera die voor mijn gevoel het beste aansluit op mijn favoriete fotografiegenres, portret- en landschapsfotografie. Daarnaast zie ik deze camera als de gedoodverfde opvolger van mijn inmiddels alweer tien jaar oude Nikon D800.

Het eerste wat mij opvalt aan de Nikon Z 7II is het formaat. Hij is duidelijk kleiner en lichter dan mijn D800 en de andere spiegelreflexen waarmee ik gewerkt heb. Hoewel dat voor sommige mensen even wennen zal zijn, het houdt nu eenmaal anders vast dan een flinke spiegelreflex, doet het zeker niets af aan de kwaliteit en de functionaliteit. Het is ongelooflijk wat deze camera aan mogelijkheden en instellingen in huis heeft en dat alles in zo'n kleine behuizing en toegankelijk via een overzichtelijke menustructuur. Ervaren Nikon-gebruikers zullen zeker snel hun weg kunnen vinden in het menu. Gebruikers die minder bekend zijn met het merk zullen nog weleens moeten zoeken, iets dat meer is te wijten aan de uitgebreidheid van de menu's dan aan de complexiteit ervan. Het helpt dat iemand van Nikon aanwezig is voor uitleg. Dat werkt op zo'n altijd te korte testdag nu eenmaal sneller dan het doorbladeren van de handleiding.

Behalve op het gebruiksgemak let ik vooral op punten waar ik nog geen ervaring mee heb en die voor mij juist een reden zijn om in de toekomst voor deze camera te kiezen. Zoals de elektronische zoeker, IBIS (in camera stabilisatie) en Eye AF. Verder let ik natuurlijk goed op de beeldkwaliteit en bijvoorbeeld de prestaties bij hogere ISO-waarden. De elektronische zoeker is voor mij een openbaring. De laatste keer dat ik door een elektronische zoeker keek is alweer langgeleden en dus bij een veel ouder cameramodel. Toen had ik het gevoel dat ik naar de allereerste kleurentelevisie zat te kijken. De techniek heeft zich duidelijk verder ontwikkeld, want ik zie geen wezenlijk verschil meer met een optische zoeker. Daarnaast zie je de gemaakte foto gelijk na het afdrukken in de zoeker, dus je kunt als je wilt de camera gewoon aan je oog houden. Ook oogherkenning en daarmee Eye AF probeer ik diverse malen uit en dat werkt erg goed. Al merk ik wel dat een gezicht duidelijk en liefst volledig, frontaal dus, in beeld moet zijn.

De andere punten zie ik pas goed op het grote computerscherm thuis. Dan blijkt dat IBIS uitstekend werkt. Ik gebruik tijdens de workshop bewust een aantal keren sluitertijden waar ik normaalgesproken zeker niet mee uit de hand schiet en ook die foto’s zijn haarscherp. De kwaliteit van de beelden bij hogere ISO-waarden is duidelijk weer een stap vooruit gegaan, maar het meest verbaas ik mij over de algehele beeldkwaliteit. Mijn huidige spiegelreflex (36 megapixels) levert met sommige primes dusdanig scherpe beelden op dat ik niet had gedacht dat het nóg beter kon. Ondanks de lovende verhalen die ik over de Z-camera's en Z-objectieven gelezen heb.

Eenmaal achter de computer kan ik die verhalen alleen maar onderschrijven, want de scherpte en het detail van de beelden overtreft mijn verwachtingen. Nu zal dat voor een deel te verklaren zijn door de hoge resolutie van 45 megapixels van de Nikon Z 7II, maar zeker ook door de kwaliteit van de objectieven. Want hoewel bij groothoek altijd wat vertekening te zien is, zijn afwijkingen zoals chromatische aberratie minder dan ik gewend ben. Al verschilt dat wel per lens en is het natuurlijk ook afhankelijk van de gekozen instellingen.

Wat objectieven betreft laat ik mij tijdens de workshop voornamelijk leiden door de brandpuntsafstanden die ik veel in mijn fotografie gebruik. Zoals groothoek, standaardzoom en ‘licht tele’. In dit geval betreft dat de Nikkor Z 14-30mm f/4 S, Nikkor Z 17-28mm f/2.8, Nikkor Z 28mm f/2.8, Nikkor Z 50mm f/1.2 S, Nikkor Z 24-70mm f/2.8 S en ook nog de Nikkor Z 70-200mm f/2.8 VR S. Deze objectieven heb ik allemaal zo uitgebreid als mogelijk was getest. Omdat een grondige test in zo'n kort tijdsbestek niet haalbaar is, heb ik hierbij voornamelijk gelet op randscherpte, vooral bij de groothoeklenzen. Deze randscherpte is zeer goed en duidelijk beter dan bij mijn huidige Nikon 16-35mm f/4 objectief. Ook heb ik geen lensflare kunnen ontdekken bij tegenlicht en zoals eerder aangegeven is de scherpte van deze lenzen voor mij een openbaring.