consulate

Factorem Imago, ook wel Plaatjesmaker genoemd... Het draait allemaal om verbeeldingskracht! _____________________________________________________ Liefhebber van dé krachtige BLACK & WHITE formule. _____________________________________________________ Passie voor fotografie, al vanaf mijn 14e. Beelden vertellen meer dan duizend woorden. Althans, dat wordt vaak gezegd. Echter soms schieten duizend woorden nog te kort bij het aanschouwen van een foto en soms staan we er zelfs letterlijk sprakeloos naar te kijken. Maar er zijn ook foto’s die om uitvoerige ondersteunende tekst en uitleg vragen om de omstandigheden beter te kunnen duiden. Uiteindelijk gaat het toch om het getoonde fotobeeld waarbij elke beschouwer daar zo zijn eigen gevoel en gedachten over zal hebben. Zelf probeer ik zo 'smakelijk' mogelijk te fotograferen, maar helaas kan ik niet altijd voldoen aan een ieders smaakverwachtingen. Verschil van inzicht, standpunt of een ander smaakgevoel zal er altijd zijn. Dat is maar goed ook. Zo blijft het een voortdurende uitdaging. Mijn fotografische motto: 'anders leren kijken naar hetzelfde'. Als non-professional fotograaf probeer ik op een breed vlak het plaatjesmaken te bedrijven. Ik richt mij niet op specifieke onderwerpen. Alles wat het kijken en waarnemen de moeite waard maakt heeft mijn belangstelling. Kortom; mijn camera’s en lenzen zijn niet kieskeurig voor welk onderwerp dan ook en doen onverkort en zonder enige vorm van tegenspraak wat ik van hen verlang. Het gaat voor mij in eerste instantie om de inhoud, vorm, schoonheid, kunstzinnigheid en pas in tweede instantie om de fotografische techniek. Overigens; ik onderschat beslist niet de noodzakelijke ambachtelijke vaardigheden en deskundigheid die nodig zijn om 'smakelijke' en voorbeeldige foto’s te maken. Wat mij betreft is het circa 70% High Touch en 30% High Tech. KIJKEN >>>> _______________________________________________________ Bij het kijken naar een foto kan dat wel duizend verschillende reacties en emoties oproepen met vele verschillende smaak interpretaties. Smaken verschillen..... Toch? Over smaak valt niet te twisten wordt alom beweerd, vooral als meningen uitgesproken verschillend zijn. Maar daarmee is nog niet alles over het verschil in smaak gezegd..... Valt er over smaak eigenlijk wél te ‘twisten’????? Het beschikken over ‘goede smaak’ is naar mijn mening een langdurig leer, oefen en ontwikkelingsproces. Stapje voor stapje de fijne nuances leren ontdekken om zo allerlei onderliggende en verborgen subtielere smaken te kunnen herkennen. Je leert daarmee ook de onderscheidende smaken te verankeren in het brein. Verankert en vastgelegd om deze in een later stadium, als referentie op te kunnen roepen als een soort benchmark. Het beschikken over een ‘goed geoefende smaak’ is een lange weg van (be)proeven, ervaren, duiden, testen en kunnen onderscheiden. Bijvoorbeeld zoals in de culinaire wereld, waar het smaak-interpreterend vermogen voortdurend ge- én beoefend moet worden om verschillende spijs- en drankkwaliteiten te kunnen beoordelen. Voortdurend oefenen om honderden verschillende smaakstoffen te herkennen van o.a. spijsproducten, samengestelde gerechten, individuele grondstoffen, wijnen & distillaten om deze te kunnen duiden. Dat is een intensief proces waar je continue mee bezig moet blijven, anders vervlakken de smaak en smaakherinneringen. Bij al die smaakproeven gebruik je intensief alle vijf de zintuigen en vooral de vijf onderscheidende smaakorganen van mond en tong. Naar mijn mening vraagt het duiden van fotografische beelden en het geven van (smaak)oordelen om een soortgelijk oefentraject. Het beoordelen van foto’s is nog eens extra lastig omdat je daarvoor maar slechts één (1) van de zintuig beschikbaar hebt; .....je ogen. In de fotografie gebruik je in feite maar slechts 20% van al die beschikbare zintuiglijke vermogens. Daarnaast mis je ook nog eens de dimensie; diepte. Fotograferen met maar één zintuig van de vijf, en daarvan ook veelal weer de helft daarvan. ....Ja, dat klopt. Van die twee ogen knijpen we er soms ook nog eens eentje extra toe. Kortom; van die 20% wordt ook maar weer de helft gebruikt. Dat ene oog! Zelf probeer ik als het even lukt zo ‘smaakvol’ mogelijk te fotograferen. Met één oog en twee dimensionaal. Maar helaas, ik kan niet altijd voldoen aan een ieders smaakgevoel. Verschillen van smaakinzichten, vooringenomenheid of vaak ‘eigenwijze’ standpunten en vastgeroeste standpunten zullen er altijd wel blijven. Het prikkelt in ieder geval de discussie en zo blijft het een uitdaging om de fotografie te bedrijven. En dat met maar slechts met één half zintuig waarvan dat andere deel is toegeknepen. Echter; veel fotografen hebben dan ook maar vaak genoeg aan een half oog. Foto’s beoordelen gebeurt dus in feite ook maar met één zintuig. Dat is dat zelfde zintuig waarmee de foto’s ook zijn gemaakt. En de beoordelingen gaan in veel gevallen ook over;... ja, ‘de juiste smaak’. Wat regelmatig opvalt, is dat bij het ‘smaken’ van foto’s het vaak om oninteressante details en wat muggenzifterij gaat. Dat is jammer; de foto’s ontberen daarmee toch net even al die duizend gefundeerde woorden: ......"dat een foto meer zegt dan 1000 woorden"??? Fons Bitter Plaatjesmaker | Factoren Imago