D.Laninga

Mijn naam is Dirk laninga. Geboren op 30.05.50. Sinds mijn 7e verslaaft zich aan fotografie. Mijn werkterrein bestaat voornamelijk uit de polders van Noord-Holland. Elke week rij ik het zelfde rondje, Assendelft, Buitenhuizen, Krommeniedijk, Uitgeest, Heemskerk. Langzamerhand begin ik ook andere natuur gebieden te ontdekken, zoals Park-Zuid-Kennemerland, Ilperveld, Thijse hof, Eilandspolder. Ooit begonnen met ” zwart wit” en daarna kleur ontwikkelen en afdrukken in de douchecel. De interesse in de natuur is altijd aanwezig geweest. Vroeger ging ik vaak vissen met de roeiboot. Opzoek naar kievit eieren en futen nesten. We hadden geen tijd voor een krantenwijk, maar gingen rietsigaren verkopen. Zien was niet genoeg, dus het werd vast gelegd met de camera. Jaren lang foto’s gemaakt van de plaatselijke zaal voetbalvereniging. Bij de roei vereniging talloze foto’s gemaakt. Ik vind het leuk om mensen mee te laten genieten van de foto’s die ik maak van de sport en de natuur. Op 6.06.76 kreeg ik een ongeluk en werd invalide. Daardoor maak ik nu la mijn foto’s van uit de rolstoel of uit de auto of van uit de boot. Sinds 1.08.03 probeer ik digitaal vast te leggen wat mij fascineert in de natuur. Het in beeld brengen van de schoonheid van de schepping. Zwanen fotografie is mijn passie en foto’s met opspattend water, zoals bij de wildwaterbaan in Zoetermeer. Jaren achter elkaar ben ik op zoek geweest voor de juiste zwanen foto. Uiteindelijk had ik hem dan gemaakt. Er kwam een kreet van opluchting en ik werd erg emotioneel. Fotografie is een pure uitdrukking van emotie. Daarom wil ik iedereen mee laten genieten van mijn natuur beleving die ik heb gevoeld bij het maken van de foto. Het echte doel is een foto te maken die aan spreekt, die mensen raakt en bij blijft. Een foto welke mijn verbazing en bewondering over de schoonheid van de natuur over dragen naar anderen. Waar om natuur fotografie? Ik denk dat ieder mens een sterk ontwikkelde diepgewortelde waardering voor de natuur heeft. Voor mij persoonlijk is de natuurfotografie een praktische en emotionele manier om deze gevoelens en ervaringen in iets tastbaars uit te drukken. Door anderen ook deel te laten nemen van deze ervaring. De natuurfotografie biedt de mogelijkheden om op een leuke en creatieve manier de wonderen en de geheimen van de natuur te ontdekken en weer te geven. Natuurfotografie is voor mij een stukje ontspanning. Je vergeet je dagelijkse beslommeringen en je komt volledig tot rust. Tenzij je de foto van het jaar maakt in jouw beleving, dan stijgt je hartslag en komen de emoties boven. Het is net als een visser die zit te vissen. Hij vangt het hele jaar door. Maar op een dag vangt hij de grootste. Voorkeur voor onderwerpen of specialisme? Een specialisme heb ik niet. Een voorkeur voor een bepaald onderwerp heb ik ook niet. Wel heb ik een voor keur voor opspattend water. En een voor keur voor kleuren. Alles is nog steeds interessant om een foto van te maken. Het is maar hoe je het benadert. Elke vierkante meter in een willekeurig natuurgebied of bij je thuis is wel iets interessants te fotograferen. Zeker als je op zoek gaat naar lijnen en patronen en kleuren. Met een beetje fantasie en grafisch inzicht zijn er eindeloze mogelijkheden. Opleiding en ervaring. Een fotografische opleiding heb ik niet gevolgd. Mijn technische kennis heb ik op gedaan uit ervaring en een paar workshops. Verder haal ik mijn creativiteit en inspiratie uit websites en van andere fotografen. Sportfotografie. We hebben allemaal op de lagere school gym les gehad. De sportievelingen vonden het leuk. Dat waren meestal “de” jongens. De meisjes hielden meer van de natuur. Later kwam daar ook nog een uurtje zwemles bij. Zwemmen was voor mij niet weg gelegd. Ik had watervrees. Met een roei boot de natuur in, dat was veel leuker. Lekker gaan vissen en er voor zorgen dat je een grotere vis had gevangen, als mijn buurman. De buurman was zo jaloers, hij kon het niet aan zien. De beste man bedacht een list. We gaan fietsen zo hard als we kunnen. Hij verloor weer. De “spanning” bij het vissen komt nu nog steeds boven drijven. Op een gegeven moment wist ik precies dat ik over 20 minuten beet had. Dan aan slaan en weer een grote karper aan de haak hebben, dat is fijn. Het “moment” van aan slaan is belangrijk. Bij het fietsen hadden we van tevoren af gesproken, dat de finish op het bruggetje zou zijn. Dat “moment”verloor hij ook weer. Elke sport heeft een “concentratie” nodig. Is het niet bij vissen dan wel bij fietsen. Om al deze “acties” in een foto vast te leggen is heel moeilijk. Zowel bij de amatuers als de professionals vind je deze eigenschappen terug. Na het zien van de foto zijn de “emoties” bij de sporter en de fotograaf bijna even hoog. Om boven genoemde redenen doe ik mee aan sportfotografie. Elke keer is het anders. Dit is een manier om mijn gevoelens van emotie en actie van de sporters vast te leggen. Heb veel plezier met het bekijken van mijn website. Kijk maar een rond en als je een bericht achter wilt laten, kan je dat doen via “contact”.