Gerphil Kerkhof

Mijn eerste spiegelreflex (Pentax MV) kocht ik op mijn zestiende. Bijna dertig jaar heb ik daar met veel plezier mijn vakanties mee vastgelegd. Drie jaar geleden, medio 2003, stapte ik over op digitaal met een Nikon Coolpix 5700. Erg veel geleerd - niet alleen qua techniek, maar ook: wat vind ik mooi, zowel om te fotograferen als wat bewerking betreft. Vooral natuur, close-ups van planten en dieren, landschappen, proberen de geheimzinnigheid en eigenheid daarvan vast te leggen. Maar ook compositiefoto’s, portretten. Cursussen en het lidmaatschap van een fotoclub, de HAFV in Haarlem, het doen van opdrachten en het zien en bespreking van (andermans) foto’s zijn erg zinvol. Sinds september 2006 dan de trotse bezitter van een Nikon D70s. Een spiegelreflex, waarmee je de beperkingen van een compact, waar je toch tegenaan ga lopen, achter je kan laten. Krijg nu pas het gevoel dat ik met mijn camera kan spelen. Maar ook: je gaat anders tegen de werkelijkheid aankijken en tegen het wezen van fotografie: werkelijkheid is een werkwoord, realiteit is doen realiseren. En dan in december overgestapt op de Nikon D300. Wat bewerking betreft gebruik ik zowel Nikon Capture NX als Photoshop - maar vooral Capture NX. Capture voor alle basisbewerkingen in RAW (NEF), Photoshop voor incidenteel retoucheerwerk. Ik heb sinds een paar maanden, sinds ik zwart-wit mooi kan afdrukken op een Epson 2400, het omzetten naar zwart-wit ontdekt, wat onvermoede dimensies in foto’s omhoog kan halen. Fotobewerking als zodanig voegt een hele creatieve dimensie aan fotograferen toe. Kortom, fotograferen is een ontdekkingsreis.